https://www.aparat.com/v/Q3AV4 در لینک ویدیوی فوق، نشست علمی تخصصی متاورس و تجربه دینی با سخنرانی آقایان دکتر و رستمی کیا است که در تاریخ 12 تیرماه 1401 با همکاری قطب فلسفه دین برگزار گردید. خلاصه این بشرح ذیل است: - در متاورس تجربه به جای اطلاعات می‌نشیند و کاربر همه چیز را تجربه می‌کند. (تجربه‌گرایی تعاملی) - در متاورس تلفیق بسیاری از تکنولوژی‌های دیجیتال را می‌بینیم. از جمله واقعیت افزوده. - واقعیت مجازی به دو معنا به کار می‌رود: به معنای عام؛ یعنی هر نوع واقعیتی که با ابزارهای دیجیتال تولید می‌شود و به معنای خاص که به واقعیت‌های تقویت شده و افزوده اطلاق می‌شود. - واقعیت‌های مجازی ویژگی‌های خاصی دارد: عالمی واقعی تجربه‌پذیر به کمک ابزارهای دیجیتال را تشکیل می‌دهند، می‌توانند غوطه‌وری را پدید بیاورند، بازخوردهای حسی دارند، می‌توانیم با آنها رابطة کنشی داشته باشیم. - متاورس با ایدئالیسم هگلی همخوان است که در آن محتوای ذهن صورت عینی پیدا می‌کند. - سیستم‌های مجازی هم ویژگی نوظهوری و نوخاستگی دارد. از این رو، ممکن است در متاورس هم چیزهایی نوظهور را تجربه کنیم. لذا متاورس با آگاهی یکی نیست. متاورس جهان بسیار گسترده‌ای است. - بازسازی تجارب دینی در متاورس جنبه‌های مثبت و منفی دارد. امکان ظهور تجارب بر اساس واقعیت افزوده می‌تواند جنبه‌ای منفی برای این قضیه باشد. @hekmatebaleghe