چقدر این متن درسته: «چه رسم جالبی است محبتت را می گذارند پای احتیاجت؛ صداقتت را می گذارند پای سادگیت؛ سکوتت را می گذارند پای نفهمیت؛ نگرانیت را می گذارند پای تنهاییت؛ و وفاداریت را پای بی کسیت؛ و آنقدر تکرار می کنند که خودت باورت می شود که تنهایی و بی کسی و محتاج! پس محبتت، صداقتت، سکوتت، نگرانیت و وفاداریت را برای همه خرج نکن!»