رسیدیم به ادامه شیوه ها غیری یا واسطه ای :امام خمینی (ره) در کتاب شریف تحریر الوسیله می فرمایند : اگر دیدید تذکر شما کافی نبود اما حس می‌کنی که اگر شخص دیگری یا اشخاص دیگری هم بیایند و تذکر بدهند، این به حد کفایت نزدیک می‌شود و تاثیر، افزایش پیدا می‌کند، باید بروید از آن شخص یا اشخاص خاص، بخواهید که آنها هم بیایند و تذکر بدهند. ← ظرافت ها: ۱. مواظب باشید وقتی می خواهید از شخص دیگری کمک بگیرید، برای اینکه او هم بیاید تذکر بدهد، تا می‌شود آبروی شخص گناهکار را حفظ کنید؛ یعنی کمترین میزان غیبتی که لازم است انجام بشود، لازم نیست ۱۰ تا عیب دیگر هم که طرف دارد را به او بگوید. ۲. از کسانی در تذکر با واسطه استفاده کنید ، که آنها نزد شخص گناهکار اندک آبرو و محبوبیتی داشته باشند. ۳. در تذکر غیری از همه‌ی افراد نخواهیم با یک روش، تذکر بدهند شخصیت دهی یا هویت دهی :در این روش به او می فهمانیم که این کار در شأنش نیست. کسی که در خودش احساس بزرگی و عزت نفس، احساس شخصیت کند، احساس کند که آدم مهم و مؤثری است، دیگر به خیلی از گناهان تن نخواهد داد. مثلا بگویید: «شما که عزیز ما هستید، شما که بین رفقا یک سر و گردن تو اخلاق و ادب از بقیه بالاتری، از شما انتظار نمی رود.» یا مثلا بگویید: « آقا! شما الگوی جوانان هستید، آخه این کار در شان شماست؟ شان شما خیلی بالاتره!» یا مثلا بگویید: «خواهرم این پوشش در شان شماست آخه؟ شان شما بیشتر از این چیزاست» پلکانی ، تدریجی ما انتظار نداشته باشیم با یکی، دوتا، ۵ تا تذکر، دیگر گناهکار درست بشود. همونطور که شاید این آدم اولش مُقیَّد به نماز بوده و 👇👇👇