💎 هُوَ اللَّهُ الْحَقُّ الْمُبِینُ أَحَقُّ وَ أَبْیَنُ مِمَّا تَرَى الْعُیُونُ 💎 اوست خداوند حق و آشکار، حقیقی تر و آشکارتر از آن که چشم ها آن را مى بینند. 📚 نهج البلاغه خطبه 155 حق در مقابل باطل است، حق یعنی چیزی که وجود او واقعیت دارد و وجود او مستند به ذهن و دریافت انسانها نیست، حق یعنی ثابت و آنچه که در ثبوتش نیازی بر تکیه گاه ندارد، یعنی معلول و وابسته نیست که نیازی به علت یا آنچه که امور عارضی به آن وابسته باشد ندارد. از اینجا است که فیلسوفان، «حق اول» را به آن مقام ربویی اطلاق می کنند‌. حق اول یعنی حقیقتی که وجود او شایسته ترین موجودات برای واقعیت است. نتیجه با اهمیتی که از شایستگی انحصاری خداوند سبحان به حق اول می توان گرفت، اینست که اسناد حق به دیگر موجودات از آن جهت صحیح است که به خداوند متعال که حق اول و حق حقیقی است نسبت داده می شوند. زیرا همگی مخلوق اویند و او باطل و لغو ایجاد نمی کند. این معنی در ۱۱ آیه از قرآن مجید آمده است، مانند: اَلَم تَرَ اَنَّ اللّهَ خَلَقَ السَمواتِ وَ الاَرضَ بِالحَقَّ آیا ندیده ای که خداوند آسمان ها و زمین را به حق آفریده است. (سوره ابراهیم / 19) 📚 تفسیر نهج البلاغه علامه جعفری (ره)