⭕️ مسیر طبیعی «سلام فرمانده» را سد نزنیم! 👤 محسن احمدی 🔹 برترین و بهترین آثار هنری و رسانه‌ای در هرکجای دنیا معمولا دو مولفه یا شاخصه کلی دارند: 1- جامعه مخاطب بالایی دارند. 2- در طول زمان، ماندگار شده‌اند. اگر از شعر حافظ، فردوسی، مولوی و دیگران بگیریم بیاییم تا آژانس شیشه‌ای، آواز گنجشک ها و بگیریم بیاییم تا نوحه‌های «ای لشکر صاحب زمان...» و «ممد نبودی..» و بگیریم بیاییم تا آوازهای «مرغ سحر» و غیره همه دلیل برجستگی و شاخص بودنشان در همین دو مولفه مهم نهفته است: افراد زیادی آنها را دیده، شنیده و پسندیده‌اند. مقاطع زمانی مختلفی را از سر گذرانده‌اند ولی فراموش نشده‌اند. 🔸 «سلام فرمانده» حتما این قابلیت را دارد که 10 سال بعد جزو یکی از همین لیست بالا باشد که هر ایرانی در هر جایی احتمالا یک خاطره مشترک با آن دارد؛ به شرطها و شروطها! 📍 ارگان‌ها و نهادهای فرهنگی کشور ما -اگر تعارفات را کنار بنهیم- کم‌اثر و پرخرج هستند. بیلان‌کاری‌های اداری، سوءمدیریت‌ها و ده‌ها دلیل دیگر می‌توان برای این کم اثر بودن پیدا کرد. محصولات این نهادها و ارگان‌ها اغلب پیش از تغییر مدیر مجموعه‌شان به فراموشی سپرده می‌شود و مصرف محصولاتشان نیز اغلب از دایره حزب‌اللهی‌های ناچار به استفاده از محصولات خودی، خارج نمی‌شود. به ندرت کاری کرده‌اند که هم اثر بلند مدت داشته باشد و هم جامعه فراگیری از مخاطبان ایرانی را پوشش دهد. برای همین در حوزه فرهنگ کمیت ما می‌لنگد و ضعف‌های جدی داریم. 🔻 وقتی کار فرهنگی آتش به اختیاری مانند سلام فرمانده گل می‌کند و فراگیر می‌شود، ارگان‌ها و مراکز فرهنگی گاه از سر احساس وظیفه و گاه از سر زرنگی و قالتاق‌بازی مدیریتی، سیل حمایت‌های خود را پشت آن اثر می‌آورند؛ تا هم دخیل در موفقیت‌های آن باشند و هم مواخذه دنیوی و اخروی نشوند که در حوزه فرهنگ چه کردید! این سیل حمایت‌ها اما بسیاری اوقات چنان می‌کند که نه از تاک نشانی بماند و نه از تاک‌نشان! 🔸 نه شعر حافظ و نه فیلم حاتمی کیا و نه نوحه آهنگران، یک ماهه و یک ساله عالم‌گیر نشد. فرایند طبیعی و معمولی برای برجسته شدن یک اثر هنری باید طی شود. کوتاه کردن این مسیر طبیعی و معمول، کمک کردن به او نیست؛ نارس چیدن اوست. وقتی تمام ارگان‌ها، تمام رسانه‌ها و تمام برنامه‌های فرهنگی حکومتی از یه موضوع سخن می‌گویند، شاخک‌های مردمی قدری تیز می‌شود که چه خبر است؟ تکرارها ملال‌آور می‌شود. کم‌اخلاصی‌ها مسیرهای طبیعی را منحرف می‌کند. گزارش‌کارها مردم را زده می‌کند. ولخرجی‌ها برای مردم سوال ایجاد می‌کند و اینها همه مانع «همه‌گیری» و «ماندگاری» اثر هنری خواهد شد. 🔰 حمایت‌های دولتی و حکومتی البته می‌تواند پیشران و پیش‌برنده محصولات فرهنگی باشد اما زمانی که فرمان دست یک ناخدا و مقصد هدفگذاری‌شده و پله پله باشد. سلام فرمانده می‌تواند سرود چند نسل ایرانی‌ها باشد به شرط آنکه ماجرای حامد زمانی‌ها و دیگر شکست‌های فرهنگی را تکرار نکنیم. 🔻 بگذاریم اثر هنری فرایند طبیعی همه‌گیر شدن و همه‌پسند شدن خود را طی کند تا در طول زمان ماندگار شود. بالا بردن تب جریان، لزوما باعث اثرگذاری و مانایی آن نیست. میوه را نارس از شاخه نچینیم! https://eitaa.com/roshana_ir https://rubika.ir/roshana_ir •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•