یه نکته: فوت استاد این سالهای آواز و تصنیف ایران،آقای شجریان فضای اجتماعی، فرهنگی و سیاسی کشور را تحت تاثیر خود قرار داده است. فضای مجازی و حقیقی با انواع تصاویر، کلیپ، دلنوشته، تحلیل شخصیت و آثار وی ،چه از طرف موافقان، چه از طرف مخالفانش، داغ است. عده ای از جمله امید دانا فعال رسانه ای خارج از کشور او را با. قرائن و شواهدی یک شارلاتان و خائن تمام عیار به کشور معرفی می کنند و به شدت از او متنفرند. گروهی او را قدیسی می دانند که لحظه به لحظه زندگیش الگو و در پیوند با مردم بود. اردوگاه ضدانقلاب و اصلاح طلبان در سوگ او همنوا هستند. ساده اندیشی خواهد بود اگر گمان کنیم این اردوگاه عزادار واقعی اوست. جنازه شجریان دستاویز خوبی برای این جماعت است تا با بهره گیری از مواضع ساختار شکن او در فتنه 88 علیه حاکمیت عقده گشایی کنند و خط و نشان بکشند. برای اینها نه پیکر شجریان ارزشی دارد نه هنر صدا و آواز او مگر اینکه به این بهانه بتوانند اغراض سیاسی خود را در به چالش کشیدن نظام پی بگیرند. پرواضح است که آنچه انجام می دهند هیجانی ناشیانه بیش نیست، کافیست چند روزی بگذرد. تجربه فوت مرحومین بازرگان، سحابی، منتظری، رفسنجانی ، صانعی و... پیش روی همه است. البته از این نکته هم نباید غافل شد که سهم بالایی از نبض احساس، عاطفه، هیجان، شور و حماسه جامعه در اختیار اقشاری مثل هنرمندان و ورزشکاران است. چه بخواهیم چه نخواهیم به دلیل چهره بودن (سلبریتی) و محبوبیتی (صادق یا کاذب) که در جامعه پیدا می کنند ،منشأ اثر مثبت یا منفی در بین طیفهای مختلف مردم می شوند و در خارج از کشور هم نقش دیپلماسی عمومی دارند. واقعیت این است که. متاسفانه جمهوری اسلامی در مدیریت و بهره برداری از این ظرفیت توفیق چندانی نداشته است. جماعت سلبریتی بیشتر معضل و پاشنه آشیل نظام هستند تا فرصت. باید فکری کرد. #ثامن