نامه ای از عارف کامل ، حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ علی آقا سعادت پرور (ره) که به یکی از دوستان صمیمی و یاران طریقت نوشته است : تصدّقت شوم ! نظر به محبت دیرینه که با شما و دوستان هم طریق خود دارم ، لازم دانستم اموری که در سلوک الی الله به نفع سالک است ، تذکر دهم ، در صورت مراعات ، رَهِ صد ساله ، یک ساله طی شود ان شاء الله . از استماع سخن هایی که تفرقه ی حواس می آورد ، هم چنین از مراوده با اشخاص بی مبالات در گفتار و رفتار - اگر چه سالک باشد - باید احتراز جست . مراوده با سالکِ مراقب ، بسیار خوب است ، ولی اگر صاحب عقاید خاص باشد ، نسبت به امور سلوکی ، نباید جز به آنچه استادش دستور می دهد ، متوجّه باشد ، زیرا ایجاد تفرقه می کند . با اهل دنیا و کسانی که جز همّ خوردن و خوابیدن و به سر این و آن زدن همّتی ندارند ، مراوده مضرّ است ، مگر به قدر ضرورت . 📕 رسائل عرفانی ، نامه ۱۳ . @varesoon