مِن خطبة فاطمة الزهرا سلام الله عليها المعروفة بالفدكية : اَتَقُولُونَ ماتَ مُحَمَّدٌ(صلى الله علیه وآله) فَخَطْبٌ جَلِیلٌ اسْتَوْسَعَ وَهْنُهُ، وَ اسْتَنْهَرَ فَتْقُهُ، وَانْفَتَقَ رَتْقُهُ، وَ اُظْلِمَتِ الاَرْضُ لِغَیْبَتِهِ، وَ کُسِفَتِ النُّجُومُ لِمُصِیبَتِهِ، وَ اَکْدَتِ الاْمالُ، وَ خَشَعَتِ الْجِبالُ، وَ اُضِیعَ الْحَرِیمُ، وَ اُزِیلَتِ الْحُرْمَةُ عِنْدَ مَماتِهِ. فرازی از خطبه فدکیه حضرت زهرا (سلام الله علیها): آیا مى گوئید: محمّد(صلى الله علیه وآله) از دنیا رفت [و با رفتن او همه چیز تمام شد، و خاندان او باید به دست فراموشى سپرده شوند و سنّتش پایمال گردد؟] آرى مرگ او مصیبت و ضربه دردناکى بر جهان اسلام بود فاجعه سنگینى است که بر همه، غبار غم فرو ریخت و شکافش هر روز آشکارتر، و گسستگى آن دامنه دارتر و وسعتش فزونتر مى گردد. زمین از غیبت او تاریک و ستارگان براى مصیبتش بى فروغ و امیدها به یأس مبدل گشت. کوه ها متزلزل گردید احترام افراد پایمال شد و با مرگ او حرمتى باقى نماند! بحار الانوار، ج 43، ص148 @varesoon