یعنی وقتی ظن و گمان در یک جایی پدید میاید، چند نفر جمع هستند. این آتش جهنم، همان ظن و گمان هست. یکی گفته ؛یکی ادامه داده؛یکی نتیجه گیری کرده، همه روی هم جمع شدند و نتیجه گرفتند👈 پس فلانی صد در صد مقصره. قرآن کریم میفرمایند 💠 حَتَّى إِذا ما جاؤُها شَهِدَ عَلَيْهِمْ سَمْعُهُمْ وَ أَبْصارُهُمْ وَ جُلُودُهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ «20» تا چون به دوزخ رسند، گوش و چشمان و پوستشان به آن چه انجام مى‌دادند، گواهى مى‌دهد. در دنیا ما قبول نداریم، داریم در دلهایمان خلق میکنیم. تا روز قیامت ما به دل خودمان ،رجوع نمی‌کنیم. ملائک غلاظ و شداد جهنم و با این سخت گیری ها رو خداوند متعال برای جهنم خلق نکرده ،ما خلق کردیم. خداوند فقط بهشت خلق کرده. قرآن کریم میفرمایند: اینها خودشون جهنم هستند. خودشون ملائک غلاظ و شداد هستند. شما قبول نمیکنید تا روز قیامت متوجه میشوی که همه را من کردم. هر اتفاقی در زندگی ام افتاد من کردم. من خلق کرده بودم. کجا باورم میشه؟ ؟؟؟ شهد علیهم ابصارهم و جلودهم. ما همیشه گفته ایم سمع و بصر. نهایتا گفتیم سمع +بصر=فواد. در مورد ظن و گمان، خداوند متعال میفرمایند : تمام اعضا و جوارح شما شهادت میدهند که من کجا و کی این صدا را شنیده بودم. من کجا این حرف را زده بودم. مثال خانمی عرض میکردند که مرحوم نامادری ما یک حرفی را در زمان حیات شون زدند. حرف بدی هم نبود. عین همون کلمه را در سالیان بعد خودم گفتم. بعد خدا به من یادآوری کرد ،پس تو چرا همین کلمه را گفتی؟؟؟ 👈 چون تو فکر میکردی، اون نامادری هست که این حرف را زد!!!!. ولی تو هم برای ازدواج فرزندت همین حرف را زدی‌. هم سمع شان ،هم ابصارشان و هم جلودشان(چشم و گوش و پوست)شان شهادت میدهد ،به آن چیزی که انجام داده اند روز قیامت، همه اعضا و جوارح، شهادت میدهند که تو کردی! تو خواستی! تو افکارت این بود!. تو ظن و گمان خطا داشتی واین قصه پیش آمد. 💠 وَ قالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَيْنا قالُوا أَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذِي أَنْطَقَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ وَ هُوَ خَلَقَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ «21» و دوزخيان به پوستشان گويند: «چرا عليه ما گواهى داديد؟» گويند: «خدايى كه همه چيز را به نطق آورده ،ما را نيز به سخن آورد، او كه نخستين بار شما را آفريد و فقط به سوى او برگردانده مى‌شويد». و این ها به پوست بدنشان میگویند؛: چرا شما علیه من شهادت میدهید؟؟؟!!!! این اعضا و جوارح میگویند: خداوند این نطق را به ما داد؛اون خدایی که نطق را به همه چیز داده.