زندگی نامه های زیادی خواندم. از شهدا تا علما و حتی دانشمندان. مابین این دریای مواج پر از مروارید به چند تن برخوردم که بسیار وجودم را روشن کردند. شهید باقری یکی از آنها بود. پس و پیش زندگیشان را که می‌کاویدم با هر جمله‌اش جانی به جانم افزوده می‌شد و صحرای خشکیده وجودم را سیرآب می‌کرد. دریای وجود ایشان آنقدر بی‌کران است که من سال‌هاست از غرق شدن در آن لذت می‌برم. بی‌شک هنوز نتوانستم به عمیق ترین قسمت این دریا برسم اما امید‌ می‌رود که سرباز خوبی برای این مکتب باشم. پیشنهاد می‌کنم برای یک‌بار هم که شده مستند "آخرین روز های زمستان" را ببینید یا کتاب "من اینجا نمی‌مانم" بخوانید. چشم به راه هستم تا خبر آشنایی با ایشان را به این کمینه برسانید. بخونید اینجارو هم.