✅مانیتورینگ دروس معارف اسلامی ✍️ دکتر ابوالفضل خوشی (دانشیار و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی بقیة‌الله.) 🔸درآمد ورود آموزش‌های جدید به ایران مصادف با دوران قاجار است. از دوره ناصر‌الدین شاه مفاهیم جدید آموزشی به صورت رسمی وارد آموزشِ ما شد که دارالفنون یکی از نماد‌‌های آن است. از دوره دار‌‌الفنون تا دوران پهلوی شاهد اولین رویکرد به آموزش، یعنی «آموزش معلم‌محور» یا «آموزش اقتدارگرایانه» هستیم. در این رویکرد سیاست‌گذاری و محتوا و نوع ارائه معلم و نوع حضور دانش آموز، همه به صورت ابلاغی از بالا به پایین عمل می‌‌شود و هیچ نوآوری و تغییری در آن روا نیست و روش آن هم بر محور معلم است. بعد از انقلاب این احساس به وجود آمد که آموزش و پروش ما در تحولاتی که از 1950 در جهان شروع شده، عقب مانده و ما باید رویکرد جدیدی را ایجاد کنیم. سال 1363 شمسی به پیشنهاد شورای عالی انقلاب فرهنگی رویکرد نیمه متمرکز، که باعث شد برخی اختیارات به مؤسسات آموزشی و دانشگاه‌‌ها واگذار شود، شکل گرفت و تا امروز، که حدود 4 دهه می‌‌گذرد، تقریباً ما در رویکرد نیمه متمرکز قرار داریم؛ البته در مواردی می‌‌خواستیم به سوی تحول و یادگیرنده محور یا نیاز محور برویم. رویکردی که نزدیک 70 سال است در دنیا اجرا می‌‌شود «آموزشِ مدرن» است و در 40 ساله اخیر وارد مرحله «یادگیرنده محور» شده‌‌اند. ♻️ حلقات تحول در تحول باید به 4 حوزه توجه کافی داشته باشیم؛ حلقه اول مدل‌‌های آموزشی و حلقه دوم راهبرد‌‌های آموزشی و حلقه سوم روش‌‌های آموزشی و حلقه چهارم مهارت‌‌های آموزشی است. ما برای تحول در دروس معارف این 4 حوزه را باید همراه با هم ببینیم. 🔻مطالعه ادامه مطلب از طریق وبگاه نشریه معارف:👇 http://maarefmags.ir/node/3532