🍺روزه (۶۴):
روزه و ادیان (۵):
روزه شریعت مشترک همه ی ادیان (۵):
یهود و نصاری در روزه گرفتن شرک نورزیدند:
🍺یهودیان به عبادتِ احبار («احبار» جمع«حِبر» به معناى دانشمند) و مسیحیان به عبادت راهبان (جمع «راهب» به معناى تاركِ دنيا و دِيرنشين است) و عبادت خود حضرت عیسی (ع) اقدام کرده اند در حالی که آنان با همه ی قداستشان بنده ی خدايند نه معبود، لذا اطاعت بىقيد و شرط از احبار و راهبان، نوعى پرستش آنان است.
خداوند میفرماید: "(آنها) دانشمندان و راهبان خويش را معبودهايى در برابر خدا قرار دادند، و (همچنين) مسيح فرزند مريم را در حالى كه دستور نداشتند جز خداوند يكتايى را كه معبودى جز او نيست، بپرستند، او پاك و منزه است از آنچه همتايش قرار مىدهند!".
«اتَّخَذُوا أَحْبارَهُمْ وَ رُهْبانَهُمْ أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ الْمَسيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَ ما أُمِرُوا إِلاَّ لِيَعْبُدُوا إِلهاً واحِداً لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ سُبْحانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ». (توبه، 31)
امام صادق (ع) فرمود: "به خدا سوگند آنان (يهود و نصارى) براى پيشوايان خود «روزه» و نماز بجا نياوردند ولى پيشوايان آنها حرامى را براى آنان حلال، و حلالى را برای آنها حرام كردند و آنها پذيرفتند و پيروى كردند و بدون توجه آنان را پرستش نمودند". (تفسيرالعياشي، ج2، ص86)
پیامبر اسلام با حنیفیّت سَمحه و سهله غُلها و زنجیرهای مختلف را از گردن اهل کتاب برداشت.
خداوند میفرماید: "رحمت الهى، شامل كسانى است كه علاوه بر ايمان، زكات و تقوا،) از رسول و پيامبر درس نخواندهاى پيروى مىكنند كه (نام و نشانههاى او را) نزد خويش در تورات و انجيل نوشته مىيابند.
(پيامبرى كه) آنان را به نيكى فرمان مىدهد و از زشتى باز مىدارد و آنچه را پاكيزه و پسنديده است برايشان حلال مىكند و پليدىها را بر ايشان حرام مىكند و از آنان بار گران (تكاليف سخت) و بندهايى را كه بر آنان بوده برمىدارد (و آزادشان مىكند).
پس آنان كه به او ايمان آورده و او را گرامى داشته و يارى كنند و از (قرآن) نورى كه همراه او نازل شده است پيروى كنند آنان همان رستگارانند".
«الَّذينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذي يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ الْإِنْجيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّباتِ وَ يُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبائِثَ وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلالَ الَّتي كانَتْ عَلَيْهِمْ فَالَّذينَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذي أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ». (أعراف، 157)