خداوند متعال در قرآن می‌فرماید: {وَ لِلَّهِ الْأَسْماء الْحُسْنى‏، فَادْعُوهُ بِها، وَ ذَرُوا الَّذينَ يُلْحِدُونَ في‏ أَسْمائه سَيُجْزَوْنَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ}؛ و خدا را نيكوترين نامهاست، بدانها خدا را بخوانيد، و آنان را كه در نامهاى او به انحراف مى‏گرايند به خود واگذاريد، كه به زودى كردار بدشان را مجازات خواهند ديد. در كافى به سند خود از معاوية بن عمار از امام صادق (ع) روايت كرده كه در ذيل آیه‌ی: «وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ فَادْعُوهُ بِها»، فرموده: نَحْنُ وَ اللَّهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى الَّتِي لَا يَقْبَلُ اللَّهُ مِنَ الْعِبَادِ عَمَلاً إِلَّا بمَعْرِفَتِنَا؛ مایيم- به خدا سوگند- آن اسماء حسنایى كه خداوند عمل بندگان را جز با معرفت ما قبول نمى‏كند. صاحب مستدرك‏الوسائل از امام رضا (ع) نقل می‌کند که فرمود: إِذَا نَزَلَتْ بِكُمْ شَدِيدَةٌ، فَاسْتَعِينُوا بِنَا عَلَى اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ هُوَ قَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ: «وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ فَادْعُوهُ بِها»؛ هنگامی که گرفتار شدائد شدید، از خداوند به واسطه‌ی ما استعانت بجویید و این قول خداوند است که فرمود: «وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ فَادْعُوهُ بِها».