🎆 🌍 دین (۷): تعریف دین (۶): "دین" در اصطلاح اسم است برای "راه" (و روش) "عبادت" (و بندگی) "خدا". (۵): رکن دوم تعریف دین کلمه ی "عبادت" است (۳): 🌍 در 《دین》 خدا حلال و حرام وجود دارد و این حرام و حلال الهی در ابعاد مختلف زندگی به چشم میخورد. خداوند از روزی كه آسمانها و زمين را آفريد و خورشيد و ماه را نيز در آنها به جريان انداخت و با جريان آنها روز و ماه پيدا شد در 《دین خود》 حلال و حرام گذاشته است. مثلاً عدد ماههاى سال در حكم خدا و تقدير خدا دوازده ماه است و در میان این ماهها، چهار ماه را حرام اعلام کرده و این را جزء 《«دین» 》قرار داده است. در قرآن میخوانیم: "تعداد ماهها نزد خداوند در كتاب او، از آن روز كه آسمانها و زمين را آفريده، دوازده ماه است كه چهار ماه از آن، حرام است، اين، آيين ثابت و پابرجا است". «إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنا عَشَرَ شَهْراً في كِتابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ مِنْها أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ... (توبة / 36). از جمله ی 《«ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ» 》فهمیده میشود که حکم تحریم چهار ماه سال، از نخست در همه ی آئينها به صورت يك قانون ثابت وجود داشته است و تحريم جنگ در اين چهار ماه، در 《دین》 ابراهيم و در 《دین》 يهود و مسيح و سائر آئينهاى آسمانى نيز بوده است. بنابر این تاكيد می شود که اين 《دین》، ثابت و پا بر جا و تغييرناپذير است، نه اینکه رسم نادرستى در ميان عرب بوده باشد كه با ميل و هوس خويش آنها را جابجا مى كردند. همچنین فهمیده می‌شود که از نظر خداوند 《دین با قوام》 و پایدار و ثابت همین است که همیشه از اول خلقت در آن محرماتی ثابت قرار داشته است. علاوه در نزد خداوند همه ی زمانها يكسان نيستند بلکه در نزد خدا زمان هم قداست و حرمت دارد و بندگی و《دینداری》 خداوند این است که احترام این ماهها رعایت شود. پس 《دین》 ، هم مكان اَمن دارد، (مثل مكّه) و هم زمانِ اَمن دارد (مثل ماههاى حرام). از سوی دیگر وجود ماههای حرام اثبات می کند که اصل و اساس در 《دین》 بر جنگ نيست، بلكه بر فكر، برهان، حكمت، موعظه و زندگى مسالمت آميز است. در بین چهار ماه حرام سه ماه آن (ذيقعده، ذيحجّه و محرّم) پشت سر هم است که محور این سه ماه، ماه حجّ یعنی (ذيحجّه) است که ماه زیارت خانه ی خداوند است و یک ماه آن جدا است که آن ماه «رجب» است. پس همانا دین "عبادت" به معنای "اطاعت" را در بر می‌گیرد و انسان متدین از حرام خدا پرهيز می‌کند.