🎆 📓 حدیث (1): راویان حدیث حجت های حجت خدا: 📓 اسحاق بن یعقوب میگوید از محمد بن عثمان (دوّمین نایب خاص حضرت مهدی) خواستم نامه ام را به پيشگاه امام رساند. در آن نامه مسائل مشکلی که داشتم پرسيده بودم. در جواب آن؛ نامه ای به خط مولاى ما صاحب الزّمان چنين صادر شد: "خداوند تو را ارشاد كند و پايدار بدارد، امّا سؤالى كه در باره اشخاص منكر از خاندان و عموزادگان ما كردى، بدان كه بين خداى تعالى و هيچ كس خويشاوندى نيست و كسى كه من را انكار كند از من نيست و راه او مانند راه پسر نوح است، امّا راه عمويم جعفر و فرزندانش راه برادران يوسف است. امّا نوشيدن آبجو حرام است و نوشيدن شلماب (كه نوعى شربت است) مانعى ندارد و امّا اموال شما را نمى پذيريم مگر آنكه آن را پاکیزه سازيد پس هر کس كه خواهد بفرستد و هر کس كه خواهد قطع كند كه آنچه خداى تعالى به من داده است بهتر از آنچیزهائی است كه به شما داده است. و امّا ظهور فرج، با خداى تعالى است و تعيين كنندگان وقت دروغ مى گويند. و امّا اعتقاد كسى كه مى گويد حسين كشته نشده است كُفر و تكذيب و گمراهى است. و امّا حوادث واقعه، پس در باره ی آن به راويان 《"حديث" 》ما رجوع كنيد كه آنان 《حجّت》 من بر شما هستند و من نيز حجّت خدا بر آنها هستم....". 📓 (پس طبق این حدیث امام زمان دستور می دهد که مردم در حوادثی که اتفاق می افتد از دستورات فقهاء (راویان احادیث) تبعیت کنند و لازمه ی تبعیت از آنها حاکمیت آنها است و آنها حجت امام زمان هستند). 📓 «...فَإِنَّهُمْ حُجَّتِي عَلَيْكُمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ» 📓 (كمال الدين؛ ج2 ؛ ص483)