⚫️ همزمان با نخستین شب جمعه رحلت غم انگیز و جانکاه سرکار خانم داودی معاون آموزش حوزه‌های علمیه خواهران، جناب آقای خالقی معاون آموزش سابق حوزه‌های علمیه خواهران در پیامی خطاب به فرزاندان ایشان، دلنوشته کوتاه آن مسافر آسمانی را به مناسبت شهادت حاج قاسم منتشر کرد. متن پیام آقای خالقی به محمدامین و فهمیه، فرزندان فریده داودی چنین است: عزیزانم محمد امین و فهیمه! سلام و هزار تسلیت! مادر سفر کرده شما، از دید من بانویی بود فریده؛ به مسمای اسمش خاص و کم نظیر! شاید بتوان "شهیده خدمت"ش نامید؛ گرچه هنوز عروجش را باور نکرده ایم. از آشنایی و آغاز زمان همکاری مان، بیش از بیست سال گذشته است. بعد از گذشت چنین مدت طولانی ای در مجموع می توانم اینطور معرفی اش کنم: خدمتگزار حوزه، خوش استعداد، تکلیف مدار، پرکار و کم توقع، دارای عزت نفس، ایثارگر، خیررسان، بی اعتنا به دنیا، دارای فهم و درک عمیق از حوادث، مدیر و مدبر، علاقمند به اهلبیت علیهم السلام و باورمند به نظام و رهبری و شهدا و یک همسر و مادر خوب. توصیف آدم های خاص، آسان نیست، اما می توان از مجموع رفتارهایشان نمونه هایی ارایه داد تا به شناساندن آنان کمی کمک کند. من هم بخشی از آنچه در دو دهه همکاری از او دیده ام؛ برایتان می نویسم: - مادرتان در کسوت استادی حوزه، مسئولیت مدرسه علمیه و سال ها مدیریت ارشد در مرکز مدیریت، به حوزه های علمیه خواهران در نوع خود، خدمتی بی نظیر کرد. جمعی محدود از خواهران، با حفظ ارزش های دینی و اخلاقی، مراعات تقوا و ایجاد آرامش و حفظ سلامت محیط، در شکل گیری، رشد و ثمر دهی شجره طیبه مرکز مدیریت حوزه های علمیه خواهران نقشی مهم داشتند و بزرگ ترین خدمت را به آن مجموعه مبارک نمودند. در عرصه قیامت کبری در پیشگاه خدای تعالی شهادت خواهم داد که در این دوره طولانی، یک غیبت از همکاران خواهر خودم در معاونت های آموزش و پژوهش نشنیدم، یک جمله که بوی تعفن منیت از آن استشمام شود، بر زبانشان جاری نشد و از آنان خدمتی جز برای خدا ندیدم و باز شهادت خواهم داد که در ایجاد این فضای ایمانی مادر شما نقش اساسی ایفا می کرد. - خواهر دینی من خوش استعداد بود و فهمی تحلیلی داشت. خوب درس می خواند و خوب تدریس می کرد، موجز می نوشت و بلیغ سخن می گفت. - تکلیف مدار بود. پیشنهاد پست معاونت آموزش مرکز مدیریت، از سال ۸۱ در باره اش طرح شد. اما حاضر به پذیرش آن نشد تا وقتی که در سال ۹۶ احساس تکلیف کرد و با اکراه آن را پذیرفت. - پرکار و کم توقع بود. حداقل در بین مسئولان، بیشترین وقت را بدون دریافت مزیتی اضافی؛ برای کار مرکز می گذاشت. رسما و کتبا خواسته بود برایش اضافه کاری محاسبه نشود. در مدت مسئولیت، از امکانات مرکز برای رفت و آمد استفاده نکرد. ➕ متن کامل پیام