🌐نکته ای کاربردی پیرامون مراقبه 🔸نکته ظریفی که استاد سعادت پرور(ره) در چگونگی مراقبه بر آن تأکید میفرمود آن است که: 🔸در مراقبات باید بر رذائل جزئی و به صورت عملیاتی تکیه کنیم و سعی نماییم یک گناه کاربردی را پیدا کنیم و بر آن مراقبه داشته باشیم. باید تلاش کنیم که کلی گویی در مراقبه نداشته باشیم. 🔸مثلاً نگوییم که من در نفس خود صفت عُجب و خودبینی و یا تکبر را یافتم و مراقبه خود را بر آن می نهم، که در این صورت هنگامی که اربعین تمام میشود، هیچ پیشرفتی در خود نخواهیم دید و دچار یأس و افسردگی در سلوک خواهیم شد. چون این گونه صفات در همگان با شدت و ضعف یافت میشود. 🔸به عنوان مثال، رذیله کِبر از جمله رذائلی است که در اواخر سلوک از انسان گرفته میشود و تقریباً جزء آخرین منازل است. با اصل رذیله تکبر نمیشود در اوائل راه درگیر شد، باید شاخ و برگ آن را پیدا کرد و آن را کنترل کرد تا نوبت به تنه و بعد ریشه درخت تکبر برسد. 🔸لذا مراقبه باید در امور کاملاً ملموس و عینی باشد؛ مثلاً پرحرفی و پرخاشگری از آثار تکبر است، یعنی هر کس هر حرفی به انسان میگوید، شخص تا جوابش را ندهد او را رها نمیکند.  مبارزه با چنین رذیله ای کاملاً عینی است.  🔸برای مقابله با این رذیله، انسان باید بنا را بر این بگذارد که پاسخ تندیها را با نرمی و به احسن وجه بدهد و یا اصولاً خود را به نشنیدن بزند؛ چنانکه خداوند میفرماید: «وَ الَّذينَ لا يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَ إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِراما».  همچنین در رفتار و سلوک اجتماعی سعی کند متواضع باشد و امور دیگر کاربردی را در این ایام در نظر بگیرید. 👈 به نقل از: جزوه ادب حضور، دفتر چهارم (اربعین موسوی)، استاد فیاض بخش. #مراقبه #اخلاق