*پیشنهاد برای پدرهای محترم:*
با سلام و احترام به شما پدران ارجمند و ضمن تبریک *آغاز سال جدید* و *آغاز ماه مبارک رمضان،*
پیشنهاد می‌کنم در *هر عید و مناسبتی* که به *فرزندان* عیدی می‌دهید، همراه با *پول* یا هر *کالای* دیگری، *یک نکته قرآنی* را هم تکثیر کنید و به آنها *هدیه* دهید.
به عنوان مثال، *هدیه* امسال خود را تقدیم شما می‌کنم، امیدوارم برایتان مفید باشد:
هر « عید » یک « عیدی »:
« عیدی اوّل »: « رزق و روزی »:
« آقا: خانم: » با سلام و احترام به شما و با امید به اینکه « هر روز شما نوروز » باشد؛
لازم است بدانیم که خداوند ما را « فقط » برای « آزمایش » به « دنیا » آورده تا معلوم شود که در « شرائط مختلفِ » چقدر تلاش می‌کنیم « زندگی زیبا و پُر افتخاری »را بسازیم:
... « لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً » ... (هود/7) و (مُلک/2)(... تا بیازماید کدامتان عملکرد زیباتری دارد.)
لذا « قرآن » چند بار می‌فرماید: « وَ اللَّهُ خَيْرُ الرَّازِقينَ ». (خدا، بهترین و تنها روزی‌دهنده است.) تا انسان در « هر شرائطی » برای « تقرّب به کمال » دنبالِ: « گفتار و رفتار و اخلاقِ زیبا » و « مناسب و مجاز و به موقع » و « بی‌عیب و نقص » خود باشد و (مثل مادرها که با تمام توانشان و بی‌هیچ توقعی، به فرزندشان می‌پردازند،) « هیچ کاری » را برای « کسبِ رزق » انجام ندهد. چرا؟
زیرا هر نوع « رزقِ مادی، علمی، معرفتی و معنوی » انسان، فقط به عهدة « خالقِ » اوست و « هیچ عامل دیگری » در « کم یا زیاد » شدنِ رزقِ او، « کمترین تأثیری » ندارد. چرا؟
زیرا خداوند می‌فرماید: « وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ رِزْقُها ... (هود/6) »
(رزق مناسبِ هر جنبده‌ای در تمام زمین، فقط بعهده خداست.)
البته انسان برایِ « افزایشِ قابلیت، لیاقت، ظرفیت و استحقاقِ » خود « باید تلاش » کند، اما در هر حال « رزقِ دنیویِ » او اولاً: « محدود »، ثانیاً: « فانی »، ثالثاً: « انحصاری » است (؟) و « رزقِ جاودانة » او هم فقط در « آخرت » و « قیامت » تجلّی پیدا می‌کند.
پس باید بدانیم که « هر چه در جهان هست، مالِ خداست » و « هیچ مخلوقی »،« چیزی » از خود « ندارد » که بخواهد به ما بدهد، و ما با « کار عاقلانه » و « توکّل مؤمنانه » می‌توانیم از « تفضّلاتِ ـ شوق‌أنگیز ـ الهی » برخوردار شده و از لحظاتِ عُمر ارزشمندمان، « لذّت » ببریم.
و باید بسیار « مراقب » باشیم تا « وساوس نفسانی و محاسبات ذهنی »،« توجّه » ما را از « خالق و رازق » خود منصرف و « نگاهِ » ما را به « دست این و آن » و به چیزهائی مثل: « شانس » و « نیرنگ » و « دروغ » نکشاند و ما را از « لذّت زندگی » محروم نکند. زیرا خواه ناخواه به « حرص و طمع و بُخل و تکاثر » آلوده شده و از « قوانین و احکامِ شرعی » عبور و با هر « توجیه و بهانه‌ای » به « حریمِ دیگران، تجاوز » و خود را « خاسر و زیانکار » می‌کنیم.
ضمناً « حُر بن ریاحی » ثابت کرد که « سرنوشت را می‌توان از سرنوشت. »
دوستدار شما و محتاج دعای خیر شما. (اوّل فروردین 1402)