نهضتی جهانی اما خانوادگی یکی از جنبه های بحث برانگیز در جریان نهضت عاشورا و قیام سرخ امام حسین (ع) حضور خانواده ایشان در صحنه جنگاوری و اسارت زنان و کودکان در مسیر کربلا تا شام است. در نگاه توحیدی کوچکترین هسته جامعه، فرد نیست بلکه خانواده است. خانواده با تعریفی مشخص، حاصل ازدواج شرعی زن و مرد که با تولد فرزندانشان تکمیل می گردد. در طی تاریخ، تمدن ها بر گرد خانواده ها شکل گرفته و پیوند زن و مرد موجب انس و الفت نسلهای بشری و حس قرابت و اتصال به یکدیگر گشته است. رشد و نمو در دایره خانواده افراد را برای ایفای نقش های متعدد اجتماعی آماده می سازد. خانواده علاوه بر تامین نیازهای جسمی و مادی، تاثیر به سزایی در رشد روحی و معنوی افراد ایفا می کند. جامعه بدون داشتن خانواده مستحکم و موثر، دچار آسیب خواهد شد. فردگرایی و اصالت لذت و آزادی فرد، با تضعیف خانواده، تمدن را به سر منزل مقصود نخواهد رساند. نهضت عاشورا که نقطه ای بی بدیل در مسیر تمدن سازی جبهه حق هست، هم از این قاعده مستثنی نیست و بر پایه تاثیر و تاثر خانواده ها با محوریت امام پا بر جاست. امام حسین(ع) به همان میزان که بر جمع آوری نیرو و جذب اصحاب همت گمارد، خانواده را نیز در استراتژی خود وارد ساخت، نقشی بی بدیل را به آنها محول کرد، و استمرار خط سرخ شهادت را که شاید بتوان گفت جان فرساتر از جهاد سرخ مردان است، به زنان سپرد. زنان بخش مهمی از جریان را به دست گرفتند ولی نیازمند هیبت مردانه و ادوات جنگی نبودند. زنان به صحنه آمدند و علمداری کردند با تمام زنانگی شان. عقیله بنی هاشم و زنان حرم آل الله در هر قدم از اسارت نمادی بودند از عطوفت و لطافت زنانه، از معنویت و تعالی روحی جمالی، از حیا و عفاف فاطمی، از اشک های جانسوز و جریان ساز. خانواده این بار هم در خدمت توحید قرار گرفت. ستون و محور روحی و عاطفی خانه، قدم قدم خط سرخ شهادت را به نقاط مختلف بلاد اسلامی کشید و جهاد مردان را کامل ساخت. بی حضور زن و خانواده، کجا یک جهاد کم تعداد در بیابانی دورافتاده این چنین دنیا را متحول می ساخت؟ بی تکرار و استمرار حرف حق در دهان مادران، کجا آرمان پدران زنده می ماند؟ این زنان و کودکان بودند که حضورشان در صحنه پرده های غفلت را از چشمان مردم فریب خورده کنار زد، اسلام مسخ شده را رسوا ساختند و پایه های سلطنت امویان را که با ظاهر خلافت پیامبر بزک شده بود، لرزاندند. نهضت اباعبدالله نشان داد اگر جریانی میخواهد ماندگار باشد باید از ظرفیت بالای نیمه جامعه یعنی زنان بهره برد. همراهی زنان با مکتب و جاری ساختن باورها و ارزشها از طریق ایشان در خانواده و روح و جان نسل بعد ضامن اثرگذاری خواهد بود. اکنون که تمدن غربی، خانواده و پایگاه قوی خانه را به سخره گرفته و جامعه را در فردگرایی و لذت شخصی غرقه ساخته، برای احیای تمدن اسلامی و آمادگی برای دوران ظهور باید بازگشتی به ارزشهای خانوادگی داشت. دوران قرنطینه این بیماری همه گیر و محدودیت در ارتباطات و قطع سیستم تربیتی مدارس هم نشان داد، که خانواده اولین و مطمئن ترین ملجاء و پایگاه رشد و شکوفایی روحی بشر است. باشد که از شرایط پیش آمده درس گیریم و بر تعالی خانواده و قدرت دادن به اثرات آن، توجه روزافزون نماییم. خانواده محور رشد انسان است و انسان پرورش یافته در خانواده آسمانی، بال پرواز کل بشریت خواهد شد. https://eitaa.com/joinchat/3344760855C17713c4a73 میرزایی