مدح ولادت_امام_سجاد_....... شب شور و شب مستی، شب عشق و شب شادی دل آواره راهی شد، دوباره رو به آبادی بیا شکر خداوندِ، کریم و مهربانی کن که با دستش به دریای ِنگاه دوست افتادی مرا از بند دلدارم، مسازی باز دادارم که در دام بلا بودن، بوَد خوش تر ز آزادی سلام ای آنکه میگردم همیشه دور چشمانش سلام ای آنکه عشقت را به قلب عاشقم دادی من از شوق تو سرشارم هوای دیدنت دارم کرم کن ای کس و کارم بمانم در همین وادی تو آقا زاده‌ای آقا، تو مولا زاده‌ای مولا و ماها چاکرت بودیم، همه آباءُ و اجدادی شبی که شهربانو را، به عقد تو در آوردند ملائک کف زدند و، هلهله کردند با شادی و ایران شاه دختش را هدیه بر شما کرد و به تن کردی به پیش چشم مولا رخت دامادی چه خالی بود جای مادرت زهرا در آن لحظه که بیند عشق خود را در میان رخت دامادی به قربان قدت میرفت جای مادرت زینب به چشم شور و بد لعنت چه قدِ شاخ شمشادی تمام شاعری هایم فدای این دو تا جمله سلام ای شاخِ شمشادی که الحق شاه دامادی چه این دنیا چه آن دنیا کنار حضرت زهرا سر ایرانیان بالا بوَد در غصه و شادی که ما از ایل مولاییم ما فامیل مولاییم تو داماد ما هستی و تو بابای سجادی