. صلی الله علیک یا رسول الله یا رحمة للعالمين ای که تبرک از رخت ، به نور ماه می دهی هدیه ز چشم خود مرا ، نیمه نگاه می دهی ؟ تو سرنوشت ما رقم ، بزن به لوح والقلم فیض به کنعانِ عدم ، میان چاه می دهی ؟ تو رمز هر شکفتنی ، یوسف هر پیرهنی تویی که نور و روشنی ، به هر پگاه می دهی به جمله ی پیمبران ، فرشتگان و قدسیان به هر شکوه جاودان ، تو فرّ و جاه می دهی نام مقدست حرم ، معدن بخشش و کرم خرجی سال و روز و هم ، خرجی ماه می دهی ؟ مأمن اهل آسمان ، امان هستیِ جهان تو ای پناه عرشیان ، مرا پناه می کنی ؟ مرا به خاک کوی خود ، نشان به روبروی خود جرعه ای از سبوی خود ، به دل به خواه می دهی ؟ به اختیار خویشتن ، از تو نمی کنم سخن به حال عاشقی من ، خودت گواه می دهی ؟ من که هزار باره از ، درگه تو گریختم مرا به کوی عشق خود ، دوباره راه می دهی ؟ من که به هر گناه خود ، دور شدم ز راه خود توشه ای از نگاه خود ، به روسیاه می دهی ؟ نگاه کن بر این دلِ ، طالب بخشش و صِله هدیه به دست سائلِ ، غرق گناه می دهی ؟ ای به همه جهان نگین ، روز جزای واپسین نور دوباره ای بر این ، عمر تباه می دهی ؟ به حق اسم کوثرت ، به همسر مطهرت جان علی برادرت ، شفای آه می دهی ؟ نام خدیجه همسرت ، گفتم و نام دخترت هدیه به سائل درت ، ز روی ماه می دهی ؟ شب ۱۷ ربیع الاول ۱۴۴۵ دوشنبه ۱۰ مهر ۱۴۰۲ ✍ .