هیچ جای دنیا مثلِ سامرا عطر گل نرگس را ندارد... دلتنگ‌ها خوب می‌دانند وقتی به سامرا می‌رسند، بخواهند و نخواهند به سال‌های پیش از غیبت برمی گردند... به خانه‌ای که قرار بوده زندان امامان شیعه باشد اما آن زندان تحت نظر، آن سرداب مقدس و آن خانه‌ی خشت و گلی که خشت خشتش از دعای نیمه‌شبِ نرجس خاتون و حسن بن علی ع زادگاه موعود دلها شد... پناهگاه دل‌های بیقرار محل رفت و آمد ملائک... خانه‌ای به وسعت دلهای منتظر.... دلتنگ ها خوب می‌دانند به سامرا که می رسند نگاهشان به گنبد و بارگاهی است، که شش گوشه‌ی ضریحش جان میدهد برای جامعه کبیره را به روضه حسین وصل کردن... برای پدری که اینجا مهدی‌اش سرش را به آغوش محزونِ خود گرفت و اشک ریخت... و برای پدری که آنجا سر جوانش را به آغوش گرفت و درمانده هفت بار صدا زد:ولدی...ولدی کسی چه میداند... حتما در سامرا مردی با ردای عربی و هیبت محمدی، با دست‌های مهربانش، به مهمانان خانه پدری آب و غذا میدهد با جا و مکانی برای استراحت... برای همین است که هیچ جای دنیا مثلِ سامرا عطر گل نرگس را ندارد... 👈اینجا قرار عاشقی با شهیدان است 👉 🌷🕊🌷🕊🕊 @ya_zahhra_313