📄 نامه ای یکی از اهالی روستای بوران شهرستان آمل ✍️ سلام بر همه هم محلی های عزیز،روز روستا بر همه شما گرامیان،مبارک باد روستا را با همه ی زیبایی هایش دوست دارم،چون ریشه و اصالتم در آن است. از اینکه یک روستایی هستم به خود میبالم و به وجود بزرگان،اساتید،فرهیختگان و انسان های موفق این روستا افتخار میکنم وامیدوارم روستای با فرهنگ بوران روز به روز از همه لحاظ به پیشرفت بیشتری برسد و فرزندان این دیار چون ستارگان پرفروز،در آسمان علم و دانش و انسانیت بدرخشند،این شعرم پیشکش به محضر همه ی بورانی های عریزم: "اهل بورانم من زاده ی این خاکم ریشه در خاک وطن دارم من خانه ام آن طرف رود ،کنار باغیست باغ سرسبز و قشنگ از درختان صنوبر ،لبریز روی پرچین همین باغ،تمشک و پیچک نرم نرم از پی هم می پیچند. گوشه ی باغ،درختی به صلابت باقیست روزگاریست در این باغ،حیاتی دارد لانه ای ساخت کلاغ آن بالا فصل زیبای بهار نرم، نرمک پس سرمای زمستان آید همه جا شور و صفا همه جا نور امید سبزه از خاک دمید چون که سهراب بگفت: "آسمان مال من است و هوا،عشق،زمین مال من است" من بگویم:نه سپهر و نه زمین،مال من است که خداوند سپهر که خداوند زمین،مال من است دلخوشم با همه ی حکمت تو در عالم دلخوشی های جهان یک دو،سه نیست هر کجا را نگری،دلخوشی می بارد آسمان دلخوشی لحظه ی تقدیر من است سبزه زاری که پر از نرگس و یاس وحشیست شبنم روی گل سرخ،چه مقدار قشنگ و زیباست چون که سهراب بگفت:"چشم را باید شست جور دیگر باید دید" دلخوشی های جهان یک دو،سه نیست؛ مثلا ماهی ها،که به آب کمی از حوض قناعت دارند یا کبوتر ،که به یک تکه ی نان دل خوش کرد دل خوش ،سیری چند؟ دلخوشی بودن بابا همه جا همره توست نفس گرم تو ، آرامش جان پدرم دلخوشی زندگی دیروزم مادرم..... تا ابد سایه ی لطفت به سرم باداباد مادرم دلخوشی زندگی امروزم عاشقت میمانم عشق اندازه ی لبخند خدا شیرین است آدمیزاد گهی شاد و گهی غمگین است این همان دلخوشی زندگی است. مرغ همسایه برایم مرغ است نکند غاز شود مرغک همسایه ی ما وخدا باز کند از کرمش ،هر چه در بسته ی ما 🆔 @yade_ayyaam ✅ کانال: "یاد ایام"