هر وقت از سرکار می‌اومد، یه راست می رفت تو اتاقش و دراز می کشید، از این پهلو به اون پهلو هرکاری می‌کرد آروم نمی‌شد، گریه می‌کرد از بس درد داشت! می‌رفتم کنارش می‌گفتم: مادر بذار پهلوتو بمالم شاید دردش آروم بگیره! میگفت: نه مادر جون، این درد ارث مادرم سلام الله هست، بذار با همینا به آرامش برسم... شهید سید مجتبی علمدار🌷