آنقدر  که  از  ماه  زمین  فاصله  دارد از  محضرتان  دورم  و  قلبم گِله دارد خیره  شده  چشمم   به دعای سحر تو کِی  اهل دلی  همچو  شما  نافله  دارد عشق تو مرا گوشه نشین کرده به هر جا آواره ی  روی   تو   مگر    حوصله  دارد برسفره ی  اِطعام شما چشم  به  راهم لطفی به گدایت که   امید   صِله  دارد