🔹حیات طیبه🔹
🟠 آفـت بـدفـهـمـی و کـج‌فـهـمـی رذیـلـه عـافـیـت‌طـلـبـی 🔷ممکن است گفته شود اگر مبارزه با حکومتی که پس از رحلت رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله بر سر کارآمد لازم بود، چرا امیرالمؤمنین‌ علیه السلام خود به این امر اقدام نفرمود؟ 🔶 حقیقت این است که قیام مسلحانه امیرالمؤمنین‌ علیه السلام در برابر عمل انجام شده در سقیفه، هم اشکال سیاسی داشت و هم اشکال امنیتی: 👈اشکال سیاسی آن این بود که مردم کوتاه‌نظری که به آسانی دست از حمایت علی‌ علیه السلام برداشتند، به سرعت قضاوت می‌کردند که حضرت علی‌ علیه السلام به خاطر رسیدن به ریاست و محکم کردن جایگاه خویش چنین کارهایی را انجام می‌دهد و با وجود چنین قضاوتی در فضای عمومی جامعه اسلامی، اهداف والایی که امیرالمؤمنین‌ علیه السلام به دنبال آن بودند، تأمین نمی‌شد. 👈اشکال امنیتی این کار نیز این بود که به راه انداختن جنگ داخلی در جامعه اسلامی، فتنه‌ای عظیم و تفرقه‌ای شدید در جامعه به راه می‌انداخت که موجب طمع دشمنان برای نابودی دین اسلام و جامعه نوپای اسلامی می‌شد و بدین ترتیب تمام زحمات رسول خدا صلی الله علیه و آله بر باد می‌رفت. 👈👈شرایط سیاسی و امنیتی اقتضا می‌کرد که امیرالمؤمنین علیه السلام در برابر دستگاه خلافت به پا نخیزد و از وقوع فتنه‌ای عظیم که اساس اسلام را به خطر می‌انداخت پیشگیری کند. 🔹با این حال دختر رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وظیفه‌ای دیگر داشت که به خوبی بدان اقدام فرمود. 🔷 اگر قیام زهرای طاهره‌ سلام الله علیها برخلاف موازین و مصالح اسلام بود، امیرالمؤمنین‌ علیه السلام از آغاز باید مانع او می‌شد. 🔶مگر ممکن است صدیقه کبری سلام الله علیها برخلاف خواست امام خویش، امیرالمؤمنین‌ علیه السلام رفتار کند؟! ✅ بی‌شک حرکت بانوی دو عالم صددرصد موافق نظر امیرالمؤمنین بوده است.... 🟠 نــتــیــجــه بنابراین ممکن است امر به معروف و نهی از منکر در شرایطی خاص برای شخص محذور داشته باشد و مفسده‌ای که بر انجام آن مترتب می‌شود، بیش از مصلحت آن باشد؛ اما سکوت او وظیفه را از عهده دیگران برنمی‌دارد و آنها باید وظیفه امر به معروف و نهی از منکر خویش را انجام دهند. 🔶شاهد این حقیقت، این است که گاه در زمان امام معصوم، برخی از بهترین شیعیان ایشان کارهایی می‌کردند که امام معصوم، خود از انجام آن خودداری می‌ورزید؛ اما آنان را از انجام آن کار باز نمی‌داشت. 🔷 نمونه بارز این معنا جناب ابوذر رضی الله عنه است: در ایام خلافت خلیفه سوم، اسراف فراوانی در مصرف بیت‌المال صورت می‌گرفت؛ اما امیرالمؤمنین علیه السلام تنها به تذکراتی دوستانه بسنده می‌فرمود و برخوردی تند با خلیفه وقت نمی‌کرد. 🔹حتی هنگامی که مردم برای قتل خلیفه سوم اجتماع کردند، ایشان از این کار جلوگیری فرمود و هنگامی که آب را به روی خلیفه بستند، ایشان به او آب رساند؛ اما جناب ابوذر برخوردهای تندی با خلیفه و عوامل حکومتی وقت داشت. با این حال یک مورد هم در تاریخ نیامده است که امیرالمؤمنین‌ علیه السلام ابوذر را به رفتاری آرام‌تر دعوت فرموده باشد. 🔷در نهایت خلیفه وقت ابوذر را به ربذه تبعید کرد. در هنگام تبعید او، امیرالمؤمنین‌ علیه السلام به همراه فرزندان خود امام حسن و امام حسین‌ علیهماالسلام برای مشایعت او آمدند. این در حالی بود که خلیفه وقت، ابوذر را به منزله شخصی خاطی از مدینه بیرون می‌کرد! 🔹امیرالمؤمنین‌ علیه السلام به او فرمود: ای اباذر! به راستی تو تنها بخاطر خداوند سبحان خشم گرفتی، پس به همان کسی امید داشته باش که برای او خشم گرفته‌ای، این مردم از تو برای دنیای خویش هراسیدند؛ اما تو از کارهای ایشان بر دین خود هراسناک شدی و از این رو آنها تو را از پیرامون خویش راندند و به بلایت گرفتار آوردند. به خدا سوگند اگر همه آسمان‌ها و زمین به روی بنده‌اش بسته باشد و آن بنده تقوای خدا را پیشه کند، خداوند برای او گشایشی مقرر فرماید. پس مباد چیزی جز حق و راستی تو را به انس و همدمی گیرد و جز باطل و نادرستی به هراست افکند. 🔶بنابراین گاهی ممکن است شخصیتی بزرگ به سبب شرایطی خاص، وظیفه نداشته باشد سخنی را مطرح کند؛ اما سکوت او به معنای جواز سکوت دیگران نیست و آنها باید وظیفه خویش را انجام دهند و امر به معروف و نهی از منکر کنند. 🔶لذا ما باید این حقیقت را درک کنیم که چرا امیرالمؤمنین‌ علی علیه السلام مانند حضرت زهرا سلام الله علیها اقدام نکرد... ❌از نادانی است که گفته شود اگر این کار خوب بود، خود رهبر به آن اقدام می‌فرمود. باید با دقت و بصیرت بفهمیم که چرا رهبر به آن کار اقدام نمی‌کند... 📚 گزیده ای از بیانات مرحوم آیةالله علامه مصباح یزدی در شرح خطبه فدکیه 🟠 آفـت بـدفـهـمـی و کـج‌فـهـمـی رذیـلـه عـافـیـت‌طـلـبـی
128 مشاهده