ناتوی اسلامی با حقّ وتو 🔸 سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (معروف به ناتو) در حال حاضر بزرگ‌ترین پیمان نظامی در جهان است که ۳۲ کشور در آن عضویت دارند. قلب پیمان ناتو مادهٔ ۵ آن است که در آن کشورهای امضاکننده توافق کرده‌اند حمله نظامی علیه یک یا چند کشور عضو را به عنوان حمله به همه کشورهای عضو محسوب کنند و با آن حمله مقابله نمایند. 🔸 این بخش از خطبه نصر، در حقیقت پیشنهاد تشکیل ناتوی اسلامی است: «هر ملّتی اگر می‌خواهد مبتلای به محاصره‌ی فلج‌کننده‌ی دشمن نشود، باید از اوّل چشم را باز کند، بیدار باشد؛ وقتی دید دشمن سراغ یک ملّت دیگر رفت، خود را با آن ملّت مظلوم و زیر ستم شریک بداند، به او کمک کند، با او همکاری کند تا دشمن آنجا موفّق نشود. اگر دشمن آنجا موفّق بشود می‌آید سراغ این نقطه‌ی بعدی. ما مسلمان‌ها سالهای متمادی از این حقیقت غفلت کرده‌ایم، نتایجش را هم دیده‌ایم؛ امروز دیگر نباید غفلت کنیم؛ باید حواسمان جمع باشد. ما باید کمربند دفاع را، کمربند استقلال‌طلبی را، [کمربند] عزّت را، از افغانستان تا یمن، از ایران تا غزّه و لبنان، در همه‌ی کشورهای اسلامی و ملّت‌های اسلامی محکم ببندیم.» 🔸 وقتی این جملات را شنیدم یاد یک پیشنهاد دیگر ایشان در ۱۸ آذر ۱۳۷۶ افتادم. هشتمین اجلاس سران کشورهای اسلامی در تهران برگزار می‌شد و آقا سخنران مراسم افتتاحیه بودند. (سالن اجلاس سران کشورهای اسلامی هم همان‌روز افتتاح شد.) ایشان در انتهای سخنرانی‌شان چند راهکار کاربردی ارائه فرمودند از جمله: «کنفرانس اسلامی به نمایندگی از پنجاه و پنج کشور اسلامی و یک میلیارد و چند صد میلیون نفوس، یکی از اعضای ثابت شورای امنیت سازمان ملل متحد باشد و تا وقتی حقِ‌ «وتو» باقی است، ششمین عضو دارای حقِّ «وتو» در آن شورا باشد.» 🔸 اگر همین دو تا پیشنهاد توسط کشورهای اسلامی پیگیری می‌شد، الان وضعیت دنیای اسلام کاملاً متفاوت بود. #به‌روز_با_آقا 📝 تبیین یک نکته از خطبه‌ی نمازجمعه امام خامنه‌ای (۱۴۰۳/۷/۱۳) عضویت 👈 https://eitaa.com/joinchat/3513058099Cd70874b71f