ای که مرا خوانده ای راه نشانم بده در شـب ظـلـمــانی ام، مـاه نــشـانـم بـده یوسـف مصری ز چـاه، گـشت چنـان پادشـاه گـر کـه طـریـق ایـن بُـود، چـاه نـشـانـم بـده سر خـوشـی این جـهـان، لـذت یک آن بُـود آنچـه تو را خـوشـتـر است، راه بـه آنـم بـده