نهج البلاغه حکمت 211 - ارزش هاى اخلاقى وَ قَالَ عليه‌السلام اَلْجُودُ حَارِسُ اَلْأَعْرَاضِ و درود خدا بر او، فرمود: بخشندگى، نگاه‌دارندۀ آبروست وَ اَلْحِلْمُ فِدَامُ اَلسَّفِيهِ و شكيبايى دهان بن بى‌خردان وَ اَلْعَفْوُ زَكَاةُ اَلظَّفَرِ و عفو زكات پيروزى وَ اَلسُّلُوُّ عِوَضُكَ مِمَّنْ غَدَرَ و دورى كردن، كيفر خيانتكار وَ اَلاِسْتِشَارَةُ عَيْنُ اَلْهِدَايَةِ و مشورت چشم هدايت است وَ قَدْ خَاطَرَ مَنِ اِسْتَغْنَى بِرَأْيِهِ و آن كس كه با رأى خود احساس بى‌نيازى كند به كام خطرها افتد وَ اَلصَّبْرُ يُنَاضِلُ اَلْحِدْثَانَ شكيبايى با مصيبت‌هاى شب و روز پيكار كند وَ أَشْرَفُ اَلْغِنَى تَرْكُ اَلْمُنَى و برترين بى‌نيازى ترك آرزوهاست وَ كَمْ مِنْ عَقْلٍ أَسِيرٍ تَحْتَ هَوَى أَمِيرٍ و چه بسا عقل كه اسير فرمانروايى هوس است وَ مِنَ اَلتَّوْفِيقِ حِفْظُ اَلتَّجْرِبَةِ حفظ‍‌ و به كار گيرى تجربه رمز پيروزى است وَ اَلْمَوَدَّةُ قَرَابَةٌ مُسْتَفَادَةٌ و دوستى نوعى خويشاوندى به دست آمده است وَ لاَ تَأْمَنَنَّ مَلُولاً و به آن كس كه به ستوه آمده و توان تحمّل ندارد اعتماد نكن