👆👆👆👆ده نفر حرام زاده که بر جنازه مطهر حضرت سیّدالشّهدا علیه السلام تاختند پس از شهادت امام حسین علیه السلام، عمر سعد لعین در میان اصحاب و یاران بی دین خود ندا داد: کیست که دعوت امیر خود ابن زیاد را درباره حسین بجا آورد و بر بدن او بتازد؟ پس ده نفر ولد الزنا اجابت درخواست آن پلید را نمودند که نامهای منحوس آن اهل دوزخ عبارت است از: ۱) اسحاق بن حويّه بی دین و او همان ملعونی بود که پیراهن از بدن شریف امام علیه السلام بیرون آورد، ۲) اَخنَس بن مَرثَد دَنی، ۳) حکیم بن طُفَیل سِنبِسی لعين، ۴) عَمرو بن صَبیح صیداوی کافر، ۵) رجاء بن مُنقِذ عبدی عنید، ۶) سالم بن خثيمۀ جعفی جفاکار، ۷) واحظ بن ناعم شقی، ۸) صالح بن وهب جعفی جفاپیشه، ۹) هانی بن شَبَث حضر می‌ملعون و ۱۰) اُسَيد بن مالک سیه دل - لعنهم الله اجمعین - آن لعينان، سینه و پشت فرزند رسول صلی الله علیه وآله و سلم را به سم اسبهای خود پایمال کردند و درهم شکستند. راوی گوید: ده نفری که جرأت نمودند اسب بر بدن مطهر نور چشم حیدر کرار بتازند همگی به نزد ابن زیاد آمدند و در بارگاه آن لعین ایستادند. یکی از آن روسیاهان که نام نحسش اسید بن مالک بود این بیت را خواند: نَحْنُ رَضَضْنَا الصَّدْرَ بَعْدَ الظَّهْرِ * * * بِكُلِّ يَعْبُوبٍ شَدِيدِ الْأَسْرِ. یعنی: ماییم آن ده نفر که اول پشت حسین و سپس سینه اش را به وسیله اسبهای تیزرو، بلند قامت و قوی هیکل درهم شکستیم و خرد ساختیم. ابن زیاد پرسید: شما چه کسانید؟ گفتند: ماییم آن کسانی که با اسبها بر بدن حسین تاختیم و او را پایمال مركبهای خود نمودیم. راوی گوید: ابن زیاد حکم نمود که جایزه ای ناچیز به آنها دادند. ابو عُمرو زاهد مروی گفت: آن ده نفر ملعون را چون نیک نظر نمودیم همه آنها را حرام زاده یافتیم و وقتی مختار این ده نفر را دستگیر نمود، امر کرد تا دست و پای آنها را با میخ‌های آهنین به زمین بستند و اسبها را بر پشت نحس آنها تاختند تا جان به مالک دوزخ سپردند.  [ لهوف صفحه ۲۱۲]