☘يكى از بزرگان اهل علم و تقوا نقل فرمود که يكى از بستگانشان در اواخر عمرش ملكى خريده بود و از استفاده سرشار آن زندگى را می‌گذارند. ☘پس از مرگش او را ديدند در حالى كه كور بود. ☘از او سببش را پرسيدند كه چرا در برزخ نابينا هستى؟ ☘گفت: ملكى را كه خريده بودم وسط زمينِ مزروعى آن چشمه آب گوارايى بود كه اهالى ده مجاور می‌آمدند و از آن برمی‌داشتند و حيوانات خود را آب می‌‏دادند. ☘ به واسطه رفت و آمدشان مقدارى از زراعت من خراب می‌‏شد و براى اينكه سودم از آن مزرعه كم نشود و راه آمد و شد را بگيرم به وسيله خاك و سنگ و گچ آن چشمه را كور نمودم و خشكانيدم. . . ☘بيچاره مجاورين به ناچار به راه دورى مراجعه می‌‏كردند، اين كورى من به واسطه كور كردن چشمه آب است. ☘به او گفتم آيا چاره‏‌اى دارد؟ گفت اگر وارثها بر من رحم كنند و آن چشمه را جارى سازند تا مورد استفاده مجاورين گردد حال من خوب می‌‏گردد. ☘ايشان فرمود به ورثه‏‌اش مراجعه كردم آنها هم پذيرفتند و چشمه را گشودند. ☘پس از چندى آن مرحوم را با حالت بينايى و سپاسگزارى ديدم. ☘آدمى بايد بداند كه هر چه می‌‏كند به خود كرده است : « لَها ما كَسَبَتْ وَعَلَيْها مَااكْتَسَبَتْ‏ » اگر به كسى ستم نموده در واقع به خودش ستم كرده ، اگر به كسى نيكی كرده به خودش‏ نيكى كرده است. داستانهای شگفت ، سید عبدالحسین دستغیب : ۲۴۵ #داستان_و_عبرت اللّهم عجّل لولیک الفرج اللهم العن الجبت و الطاغوت و ابنتیهما ✨ما را دنبال کنید👇 https://eitaa.com/joinchat/4066247196C93ed6e9a04