ادامه تفسیر۱۵/محمد👇 آنچه به اجمال در مورد بهشت در آيه دوازده مطرح شد «جنّات تجرى»، مشروح آن در اين آيه بيان شده است. «فيها أنهار... و أنهار... و أنهار» انواع نهرهاى بهشتى در اين آيه مطرح شده، ليكن براى گروه خاصّى در بهشت چشمه اى ويژه وجود دارد. «عيناً يشرب بها المقرّبون»(39) چشمه اى كه تنها مقرّبان از آن مى نوشند. براى هر چيزى كمالى است، كمال آب، بو نداشتن و كمال شير، تغيير نكردن مزه آن و كمال نوشيدنى ها، لذيذ بودن و كمال عسل، خالص بودن آن است. با توجّه به تكرار كلمه «انهار» مى توان فهميد كه هر يك از شير و عسل و شراب و آب، داراى چندين نهر است. امام حسين عليه السلام فرمود: مغفرتى كه در بهشت نصيب اهل بهشت مى شود، بهترين نعمت براى آنان است و آنگاه به آيه 72 سوره توبه استناد كردند.(40) «و رضوان من اللّه اكبر» ممكن است مراد از مغفرت در بهشت، زدودن ياد لغزشها از خاطر بهشتيان باشد تا به ياد لغزشهاى دنيوى خود نيفتند و خاطرشان ملول نگردد.(41) ----- 39) مطفّفين، 28. 40) بحار، ج 8، ص 140. 41) تفسير راهنما.