یا ثامن الحجج به امید نگاه تو            دل را سپرده‌ام به حریم پناه تو صدها سلام خاصّه بر روی ماه تو از این گدای بی‌هنر روسیاه تو من از ازل گدای تو بودم و همچنان بر سینه‌ام مدال گدایی است، بی‌گمان اصلا محبت تو عجین است با دلم از مشهد تو فاصله‌ای نیست تا دلم می‌لرزد از تلاطم نقاره‌ها دلم به به! چقدر با تو شده با صفا دلم مدفون به ارض طوسی و از خانواده دور ساقی مباد یک نفس از جام باده دور دستم بگیر حضرت سلطان، امام عشق تکبیر گفته‌ام به هوای قیام عشق چیزی نمانده پر بزنم تا مقام عشق وقتی که می‌شود غزلم همکلام عشق زیباترین سرودهٔ هستی است مشهدت ترکیب‌بند پنجره‌فولاد و گنبدت مرغ دلم هوایی مشهد شد و پرید دلتنگی‌ام برای تو بی‌حد شد و پرید از کوره‌راه حادثه‌ها رد شد و پرید دل، بی‌خیال فاصله شاید شد و پرید اشکی به روی گونه نشست و چکید و بعد... یک "السلام" بر لبم از دل دوید و بعد... دست نوازشی که کشیدی تو بر سرم دیدم ضریح پاک تو را در برابرم آقا! من خراب کجا و کجا حرم؟! ای کاش از این مکاشفه سر در بیاورم ای آیه‌های یوسف و اخلاص و نور، تو والشمس تو، کوثر و لقمان و طور، تو شمس‌الشموسی و حرمت آسمان من وصف تو را چگونه بگوید بیان من؟ ای حجت رئوف خدا؛ مهربان من                 شکر خدا که عشق شما شد از آن من این بی‌قراری دلم اصلا عجیب نیست جز اهل بیت هیچ حبیبی حبیب نیست #امام_رضا #علیرضا_بیاتانی