امام زمان علیه السلام در صحیفه ی سجادیه(۱) امام سجاد علیه السلام در صحیفه ی سجادیه و دعای ۴۷ می فرماید: 🔻«اللهم إنک أیدت دینک فی کل أوان بإمام» خداوند متعال امام را قرار داده است تا هر زمان دین خود را با آن تایید کند ‌🔻«أقمته علما لعبادک» امام را بعنوان پرچم برای بندگانت قرار دادی 🔻«منارا فی بلادک» امام در هر زمان منار شهر است "منار" به محل نور می گویند و در گذشته در بلندترین مکان آتش روشن می کردند تا کسی راه گم نکند و به آن منار می گفته اند. 🔻«بعد أن وصلت حبله بحبلک» اگر امام منار و عَلم است بخاطر این است که ریسمان او را به ریسمان خویش متصل کردی و بنابراین هر که به دنبال او رود اطمینان دارد نهایت این راه خدا است 🔻«و جعلته الذریعة إلی رضوانک» امام را وسیله قرار دادی که هر که با آن به درب تو آید از او راضی شوی 🔻«و اقترضت طاعته و حذرت معصیته» تو واجب کردی که اطاعت او کنند و ترساندی که معصیت او نکنند 🔻«و أمرت بإمتثال أوامره» اوامر او را امتثال کنند و از نهی او دوری کنند 🔻«وَ ألا یتقدمه متقدم و لَا یتأخر عنه متأخر» از آنها پیشی نگیرند و عقب نمانند 🔻«فهو عصمته اللائذین و کهف المؤمنین» امام هر زمانی پناهگاه کسی است که به او پناه برند و او مانند دژ باعث می شود که به مؤمنین آسیبی نرسد 🔻«و عروة المتمسکین و بهاء العالمین» آبرو و نیکو و جمال تمام عالم است، یعنی اگر عالم آبرویی دارد به یُمن وجود اوست و اگر او نبود زمین اهلش را فرو می برد. #امام_زمان_در_صحیفه_سجادیه