قرآن ترجمه المیزان
سوره 11
سوره مبارکه هود
صفحه 233
يَقْدُمُ قَوْمَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَأَوْرَدَهُمُ النَّارَ ۖ وَبِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ (98)
در روز قيامت پيشاپيش قومش حرکت مى کند ، آن گاه ايشان را به آتش درآورَد و بد نصيب و حصّه اى است آن جايگاه ورود! (98)
وَأُتْبِعُوا فِي هَٰذِهِ لَعْنَةً وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ بِئْسَ الرِّفْدُ الْمَرْفُودُ (99)
و در اين جا با لعنتى بدرقه شدند و در روز قيامت [نيز چنين خواهد شد]. بد عطيه اى است آن بخششى که عطا مى شود! (99)
ذَٰلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْقُرَىٰ نَقُصُّهُ عَلَيْكَ ۖ مِنْهَا قَائِمٌ وَحَصِيدٌ (100)
اين از گزارشهاى آباديهاست که آن را بر تو حکايت مى کنيم; برخى از آنها پابرجايند و [برخى] دِرو شدند. (100)
وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَٰكِنْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ۖ فَمَا أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتِي يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ لَمَّا جَاءَ أَمْرُ رَبِّكَ ۖ وَمَا زَادُوهُمْ غَيْرَ تَتْبِيبٍ (101)
و ما به آنها ستم نکرديم و لکن [خود] بر خويشتن ستم کردند; پس آن گاه که فرمان پروردگارت فرارسيد، معبودهايشان - همانها که به جاى خدا مى خوانند - از ايشان هيچ چيزى [از عذاب] را دفع نکردند و به آنان جز تباهى نيفزودند. (101)
وَكَذَٰلِكَ أَخْذُ رَبِّكَ إِذَا أَخَذَ الْقُرَىٰ وَهِيَ ظَالِمَةٌ ۚ إِنَّ أَخْذَهُ أَلِيمٌ شَدِيدٌ (102)
و اين گونه است گرفتار کردن پروردگارت وقتى که [مردم] آباديها را در آن حال که ستمکارند ، گرفتار مى سازد. به راستى گرفتار ساختن پروردگارت دردناک و سخت است. (102)
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِمَنْ خَافَ عَذَابَ الْآخِرَةِ ۚ ذَٰلِكَ يَوْمٌ مَجْمُوعٌ لَهُ النَّاسُ وَذَٰلِكَ يَوْمٌ مَشْهُودٌ (103)
همانا در آن آيت و دليلى است براى کسى که از عذاب آخرت بيمناک است و آن [روز] ، روزى است که مردم براى آن گردآورى مى شوند و آن روزى است که [همگان در آن ]مشاهده مى شوند. (103)
وَمَا نُؤَخِّرُهُ إِلَّا لِأَجَلٍ مَعْدُودٍ (104)
و آن را به تأخير نمى اندازيم ، مگر براى مدتى اندک و شمارش شده. (104)
يَوْمَ يَأْتِ لَا تَكَلَّمُ نَفْسٌ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۚ فَمِنْهُمْ شَقِيٌّ وَسَعِيدٌ (105)
هيچ فردى در آن زمان که [قيامت] فرا رسد ، جز به اذن او سخن نمى گويد; پس برخى از آنان تيره بختند و [برخى ]سعادتمند. (105)
فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُوا فَفِي النَّارِ لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَشَهِيقٌ (106)
پس امّا کسانى که تيره بخت شدند ، در آتشند که در آن ناله و فرياد دارند (106)
خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّكَ ۚ إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٌ لِمَا يُرِيدُ (107)
در آن ماندگارند تا زمانى که آسمانها و زمين برقرارند ، مگر آنچه را که پروردگارت خواسته باشد; زيرا پروردگارت قطعاً انجام دهنده است هر آنچه را که اراده مى کند. (107)
۞ وَأَمَّا الَّذِينَ سُعِدُوا فَفِي الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّكَ ۖ عَطَاءً غَيْرَ مَجْذُوذٍ (108)
و امّا کسانى که سعادتمند شده اند در بهشتند; در آن جا ماندگارند تا زمانى که آسمانها و زمين برقرارند ، مگر آنچه را که پروردگارت خواسته باشد. [آن بهشت رامى بخشيم ]بخششى پايان ناپذير. (108)
🆔 لینک کانال
https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd