قرآن ترجمه المیزان سوره 15 سوره مبارکه الحجر صفحه 266 قَالَ هَٰؤُلَاءِ بَنَاتِي إِنْ كُنْتُمْ فَاعِلِينَ (71) گفت: اگر مى خواهيد کارى بکنيد، اينان دختران منند [که مناسب ازدواجند]. (71) لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ لَفِي سَكْرَتِهِمْ يَعْمَهُونَ (72) به جان تو سوگند که آنان در مستى خود فرو رفته و کوردل و سرگردان بودند. (72) فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُشْرِقِينَ (73) پس [از رد درخواست لوط و اصرار بر انجام فحشا]، آفتابْ دم، خروش [عذاب] آنان را فرا گرفت. (73) فَجَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِنْ سِجِّيلٍ (74) در نتيجه، آن [شهر]را زير و زبر کرديم و سنگ هايى از جنس سنگ گل بر آنان بارانديم. (74) إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِلْمُتَوَسِّمِينَ (75) بى شک در اين [واقعه]نشانه هايى [بزرگ]براى هوشمندان وجود دارد. (75) وَإِنَّهَا لَبِسَبِيلٍ مُقِيمٍ (76) و همانا آن [شهر ويران شده]بر سر راهى است که پابرجاست [و در آن رفت و آمد مى شود]. (76) إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِلْمُؤْمِنِينَ (77) به يقين در اين [ويرانه]نشانه اى است [عبرت آموز]براى مؤمنان. (77) وَإِنْ كَانَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ لَظَالِمِينَ (78) و بى گمان اهل <ايکه> (قوم شعيب) ستمکار بودند. (78) فَانْتَقَمْنَا مِنْهُمْ وَإِنَّهُمَا لَبِإِمَامٍ مُبِينٍ (79) در نتيجه، از آنان انتقام گرفتيم. و همانا ويرانه هاى آن دو (شهر لوط و شهر شعيب) بر سر راهى آشکار قرار دارد. (79) وَلَقَدْ كَذَّبَ أَصْحَابُ الْحِجْرِ الْمُرْسَلِينَ (80) و به تحقيق ساکنان <حجر> (قوم صالح) رسولان را تکذيب کردند. (80) وَآتَيْنَاهُمْ آيَاتِنَا فَكَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ (81) و نشانه هاى (معجزات) خود را به آنان [نشان]داديم ولى از آنها رويگردان شدند. (81) وَكَانُوا يَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا آمِنِينَ (82) و پيوسته از کوه ها خانه ها مى تراشيد و [از آسيب ها]در امان بودند. (82) فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُصْبِحِينَ (83) سرانجام چون به صبح درآمدند، صيحه [عذاب]آنان را فرا گرفت. (83) فَمَا أَغْنَىٰ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (84) و آنچه [از خانه هاى سنگى و جز آن] فراهم مى آوردند کارى برايشان نساخت. (84) وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ ۗ وَإِنَّ السَّاعَةَ لَآتِيَةٌ ۖ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ (85) و آسمان ها و زمين و آنچه را که در ميان آن دو است جز به حق نيافريديم و به يقين قيامت آمدنى است; پس [در برابر بدى هاى مردم]گذشتى نيکو داشته باش. (85) إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ (86) بى شک پروردگار تو همان آفريننده دانا است. (86) وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِنَ الْمَثَانِي وَالْقُرْآنَ الْعَظِيمَ (87) و همانا هفت آيه از مثانى و قرآن بزرگ را به تو عطا کرديم. (87) لَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَىٰ مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْهُمْ وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ (88) و هرگز ديدگان خود را ندوز به آنچه بعضى از گروه هاى آنان را از آن بهره مند کرده ايم و بر آنان غم مخور و بال [رحمت ]خود را براى مؤمنان فرودآور (با مؤمنان نرم خويى کن). (88) وَقُلْ إِنِّي أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ (89) و بگو: به يقين من خودم اخطار کننده آشکارم. (89) كَمَا أَنْزَلْنَا عَلَى الْمُقْتَسِمِينَ (90) [مخالفان را بيم ده از عذابى]مانند آن عذاب که بر قسمت کنندگان فرستاديم; (90) 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd