بسم الله الرحمن الرحیم سلام اگر با خدا شریکانی وجود می‌داشت تا در تدبیر و اداره عالم هستی با او سهیم باشند، میل به کمال سبب می‌شد تا برای توسعه قلمرو خود به تنازع و کشمکش روی آورند تا بلکه ملک خدا را از چنگش بیرون آورند و مالک عرش شوند یعنی بر پهنه جهان هستی حکومت کنند. این تنازع و کشمکش منشاء بی‌نظمی در هستی و فساد عالم می‌شد پس همینکه چنین نظم عجیبی بر جهان حاکم است حکایت از توحید می‌کند. ممکن است سوال شود چه اشکالی دارد که خدایان متعددی وجود داشته باشند اما با هم اختلاف نکنند و هماهنگ باشند؟ اصولاً لازمه تعدد، وجود اختلاف است و الا اگر هیچ اختلافی در رویه، برنامه‌ها و خصوصیات دیگر نباشد، تعدد معنی ندارد بلکه همه یک چیز هستند. اسراء ایه۴۲ جمعه۱۴۰۲/۹/۱۰