بسم الله الرحمن الرحیم سلام آیه برای بیدار کردن انسان از خواب غفلت و توجه دادن به مسئولیتهایش در برابر خدا،نخست او را با یک استفهام توبیخی شدید و در عین حال توأم با نوعی لطف و محبت مخاطب می‌سازد که چه چیز تو را نسبت به پروردگار کریمت مغرور ساخت؟ عبارت" ربک الکریم" عاملی است که باید هر غرور و غفلتی را در انسان از بین ببرد. آیا سزاوار است نسبت به کسی که به اقتضای ربوبیتش، پیوسته انسان را مورد حمایت خود قرار داده و تربیت و تکامل او را به عهده می‌گیرد و به مقتضای کرمش او را از تمام مواهب مادی و معنوی برخوردار می‌سازد، بی آنکه پاداش و عوضی را بطلبد و حتی خطاهای او را نادیده می‌گیرد، جِسور بوده و از او غافل ماند؟ انسان واقعا در برابر این سوال که چه چیز تو را به رب الکریم مغرور ساخت؟ عذر و بهانه‌ای ندارد. انفطار(یعنی شکافته شدن) ایه۶ سه شنبه۱۴۰۳/۵/۳۰