حکم تلفظ اشتباه در نماز بر اساس دیدگاه امام خمینی (ره)، حضرت آیت الله خامنه ای و اکثر فقها و مراجع تقلید، تلفظ اشتباه سوره ها و دیگر اذکار نماز اگر سهوی و در اثر غفلت باشد موجب ابطال نماز نمی شود. همچنین اگر فرد بعد از خواندن نماز متوجه اشتباه خود بشود، لازم نیست آن نماز را قضا یا تکرار کند. البته برخی مراجع مانند آیت الله شبیری زنجانی، آیت الله مکارم شیرازی و آیت الله فاضل لنکرانی به جا آوردن قضا نماز در این مورد را بنابر احتیاط مستحب لازم دانسته و برخی دیگر مانند آیت الله اراکی، آیت الله صافی گلپایگانی و آیت الله نوری همدانی بنا بر احتیاط واجب لازم می دانند. در صورتی که این اشتباه به عمدی بوده یا با علم به تلفظ اشتباه همراه باشد، نماز فرد مورد قبول نیست. به طور کلی بر همه مکلفین واجب است که تجوید و ادای درست الفاظ در اعمال واجب را یاد بگیرند. در واقع قرائت درست، به زبان آوردن دقیق کلمات است و قرائت قلبی مصداق آن نیست. البته در این مورد استثنایی وجود دارد، کسانی که دچار معضلات تکلم از جمله لالی یا لکنت زبان هستند و همچنین کسانی که توانایی یادگیری تلفظ درست ارکان نماز را به هر دلیلی ندارند، باید به میزان توانایی و استطاعت خود این آداب را رعایت کنند. لزوم قرائت صحیح الفاظ قرائت صحیح الفاظ سوره ها و دیگر ارکان نماز، وجه مهمی در صحت و پذیرش نماز در درگاه خداوند متعال دارد. این مهم فارغ از اینکه در روایات و متون فقهی بسیار توصیه شده است، ازنظر معنا شناختی ارکان نماز نیز حائز اهمیت است. این تفاوت معنا شناختی را می توان با چند مثال بیشتر تبیین کرد: اگر حرف "ح" به صورت "ه" تلفظ شود، معنای عبارت را کاملا دگرگون می کند. در ادامه به چند مورد از این تغییرها اشاره خواهد شد. الرحمن الرحیم یعنی بخشنده و مهربان، اما الرهمن الرهیم به معنای مرهم گذار است. الحمد یعنی ستایش، اما الهمد به معنای هلاکت است. صمد یعنی بی نیاز، اما سمد به معنای متحیر ایستاده است. از این دست موارد می توان مثال های متعددی را یافت. در چنین مواردی با تلفظ اشتباه یک حرف، معنای آن لغت و به تبع آن مطالعه کامل احکام تلفظ صحیح نماز در لینک زیر 👇👇 https://saednews.com/fa/post/hkm-tlfz-ashtbae-dar-nmaz-chist