سلام. من یه دختر مجرد هستم ولی میخوام یکی‌از تجربیاتم رو در اختیارتون بذارم. من یه مقدار تند خو هستم . زود عصبانی میشم و وقتی که عصبانی بشم یکم صدام میره بالا. صدام هم کلا تنش بالاست. من هیچ وقت به خاطر ناراحت کردن مادرم یا خواهرم یا پدرم ازشون عذر خواهی نکردم. بیشتر از همه مادرم... به خاطر غرور و خودخواهیم... امشب یه بحث کوچیک با مامان داشتم و متوجه شدم که ناراحت شده. نمیدونم چرا اینکار و کردم ...😔 ولی بعدش به بهانه ی نشون دادن عکس رفتم پیشش و سر صحبتو باهاش باز کردم و گفتم من منظورم این نبوده و شما اشتباه برداشت کردی... بعدم سعی کردم بخندونمش که کلی جواب داد و ایشون دوباره به حالت قبلش برگشت. الان خیلی احساس بهتری دارم که اجازه ندادم مادرم با ناراحتی بخوابه. کاش یک مقدار به احساساته دیگران به اندازه ی خودمون اهمیت میدادیم. وقتی کسی ناراحتمون میکنه هزار جور گله و شکایت میکنیم ولی وقتی خودمون کسی رو ناراحت میکنیم به رومون هم نمیاریم... من امشب خیلی از رفتارای گذشته م خجالت کشیدم و تصمیم گرفتم هر موقع ناراحتی بینمون پیش اومد با حرف زدن حلش کنم. امتحان ‌کنید. مخصوصا با افراده نزدیکتون. تو این دنیا هیچکس به اندازه ی اونا به فکر شما نیستن و براتون دلسوزی نمیکنن. مطمئنا هیچ چیز ارزش اینو نداره بزرگ‌ ترین حامی هاتونو از دست بدید... تجربه هاتونو به این آیدی بفرستید👇👇 @m_n_62 ─┅═ঊঈ💖ঊঈ═┅─ 💖 یواشکی های 💄 زنانه 💅 @yawashaky 💄💍👠💅👱‍♀