🟢هر انسانی در زندگی شخصی خود ۴ دوست دارد🟢 🌷دوست اول» روح ماست: غالباً به آن بی توجهیم و تمام وقت خود را صرف تن و پول و دوست می کنیم. در واقع روح ما ضامن توانمندی های ماست، اما ما ضعیف و تنها رهایش کرده ایم، تا روزی که قرار است همراه باشد، اما آن روز دیگر هیچ قدرت و توانی برای ما باقی نمانده که به روح برسیم. رسیدگی به روح » احسان، خوشرویی، حق شناسی، انجام واجبات و ترک محرمات، کمک به هم نوع در حد توان و صدقه دادن که حداقلش تبسم به هم نوع است. 🌷دوست دوم» خانواده و دوستان ما: هرچقدر صمیمی و عزیز باشند، وقت مردن نهایتاً تا سر مزارت کنارت خواهند ماند، تا تو را بخاک سپارند و بعدش جلسه بگذارند، دنبال تقسیم اموالت هستند. البته برخی ها برای اینکه مورد شماتت مردم قرار نگیرند، شاید چند روزی صبر کنند و گاهی در تقسیم، اختلافات شدید شده و کتک کاری و توهین به مرحوم نیز چاشنی خواهد شد. پس بهتر است با سند انتقال عمرایی (تا انتقال دهنده در قید حیات است، انتقال گیرنده اختیاری ندارد، به محض فوت، قانونی سند بنام وراث منتقل می شود و گواهی فوت قانونی برای محضر ملاک است و نیازی به موافقت سایر وراث هم نیست) قبل از اینکه عزرائیل به ملاقات وی بیاید، مشکل خود و دیگر وراث را حل کند. 🌷دوست سوم» مال و ثروت: به محض خاموشی، دیگه اموال متعلق به ما نیستند و اختیار هیچ چیزی را که در حیات داشتیم نداریم، حتی چند متر پارچه که باید به ما بپیچند را نیز نداریم🤔 🌷دوست چهارم» بدن ماست: مهم نیست چقدر زمان و پول صرف زیبا یا فربه کردن جسم و تن بکنی، وقت مرگ، اول از همه او انسان را ترک می کند و فاسد می شود. نکته مهم: 🌸 انسانی که مؤمن است، یعنی به دوست خود که روح باشد، در طول عمر خود رسیدگی کرده است: وقتی خاموش شد و وارد قبرستان گردید، حوریان الهی در کنار قبرش منتظر اویند و او به غسال خود التماس می‌کند، که مرا زود غسل بده، بدنِ آلوده‌ ام را زود بشوی و مرا زیاد در رنج انتظار مگذار، که حوریان وعده داده شده، از سوی خالقم منتظر من هستند. 🔥اما انسان معصیت‌کار: فرشته های نکیر و منکر با چهره‌ی خشنی در قبر منتظر اویند. از غسال التماس می‌کند: مرا آرام و با تأخیر غسل بده. چون می‌خواهد دیرتر به قبرش برده شود. به همین علت است که امام صادق (ع) فرمود: مُرده را سه بار بر زمین بگذارید و یکسره به قبرش نبرید» فاعتبروا یا اولی الابصار...» 🟢🌷🟢🌷🟢🌷🟢