الصّادق (علیه السلام)- عَنْ عَبْدِ الصَّمَدِ‌بْنِ‌بَشِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: الْعَبْدُ الْمُؤْمِنُ إِذَا أَذْنَبَ ذَنْباً أَجَّلَهُ اللَّهُ سَبْعَ سَاعَاتٍ فَإِنِ اسْتَغْفَرَ اللَّهَ لَمْ یُکْتَبْ عَلَیْهِ شَیْءٌ وَ إِنْ مَضَتِ السَّاعَاتُ وَ لَمْ یَسْتَغْفِرْ کُتِبَتْ عَلَیْهِ سَیِّئَهًٌْ وَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَیُذَکَّرُ ذَنْبَهُ بَعْدَ عِشْرِینَ سَنَهًًْ حَتَّی یَسْتَغْفِرَ رَبَّهُ فَیَغْفِرَ لَهُ وَ إِنَ الْکَافِرَ لَیَنْسَاهُ مِنْ سَاعَتِهِ. ✨امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند:هرگاه بنده‌ی مؤمن گناهی مرتکب شود خداوند هفت ساعت به او مهلت می‌دهد، اگر از خدا طلب آمرزش کرد چیزی برای او نوشته نمی‌شود، و اگر آن ساعات گذشت و استغفار نکرد برای او یک گناه نوشته می‌شود، و گاهی مؤمن پس از بیست سال به یاد گناهش می‌افتد و از خدا طلب آمرزش می‌کند و خدا او را می‌بخشد، ولی کافر در همان لحظه گناه خود را فراموش می‌کند. 📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۴۳۲، الکافی، ج۲، ص۴۳۷/ نورالثقلین @yazahramadad135