علاءالدین عبدالخالق قاضی زاده کرهرودی (سنه دهم و یازدهم ق)، عالم امامى، متكلم، محقق، شاعر. معروف به قاضى‏زاده یا قاضى اعلاى كرهرودى. نسبت وى به كروهرود از روستاهاى مابین همدان و اصفهان (الان کرهرود چسبیده به اراک)مى‏رسد. وى از شاگردان شیخ بهائى و مدتى عهده‏دار منصب قضاوت قم بود. در مجلس شاه‏عباس اول (1038 -996 ق) با قاضى‏زاده‏ى خوارزمى مناظره كرد و كتابى در همین باب به خواست شاه‏عباس اول نوشت. از آثارش: «الامامه»، كتابى بزرگ در مبحث امامت؛ «التحفه الشاهیه»، به فارسى، مشتمل بر مناظرات وى؛ و... می‌باشد..