🍃🍂🍃༻🌹༺‌‌‌🍃🍂🍃 ﷽ 🌱 اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ‌الفَرَج عَزیزٌ عَلَیَّ اَنْ اَرَی‌الْخَلْقَ وَلا تُری... بیا که تجربه کردیم و غیرِ دیدنِ تو جراحت ِ دلِ ما را نبود مرهم هیچ... #اهلی_شیرازی * محمدبن ‌یوسف‌اهلی‌شیرازی؛ متخلص به "اهلی" شاعر قرن نهم و دهم ه.ق. او در جوانی به هرات رفت. چندین سال در دربار "سلطان حسین بایقرا" به‌سر برد. وقتی "شاه اسماعیل صفوی" بر تخت پادشاهی نشست‌، به او پیوست و مثنوی "سِحر حلال" خود را به نام او ساخت. پس از مرگ شاه اسماعیل به شیراز برگشت و تا پایان عمر در شیراز بود. اهلی، از شاعران سبک عراقی و در سرودن انواع شعر استاد بود. در قصیده از "انوری" ، "ظهیرفاریابی" ، "خاقانی" ، "نظامی" ، "جامی" و در غزل از "سعدی" و "حافظ" پیروی می‌کرد. قصاید و ترکیب‌بندهای زیادی در مدح و رثای اهل بیت(ع) دارد و علت تخلص وی به "اهلی" را ارادتش به اهل بیت(ع) ذکر کرده‌اند. آثار اهلی شیرازی عبارتند از: "تحفة‌السلطان فی‌منقب‌النعمان" ، "ترجمه مواهب‌الشریعه" ، "دیوان اشعار" (بالغ بر پانزده هزار بیت شامل: قصیده، غزل، ترکیب‌بند، ترجیع‌بند، رباعی، قطعه و مسمط)، "رسالة‌فی‌المعمی" ، "رساله عروض و قافیه" ، "رساله‌معما" ، "رساله‌نغز" ، "زبدة‌الاخلاق" ، "ساقی‌نامه" ، "سحر حلال" (شامل هزار بیت که شاهکار ادبی اوست. این مثنوی حکایت عاشقانه‌ی دو دلداده به نام گُل و جم است که سرانجامی غم‌انگیز دارند)، "سرّالحقیه" ، "شمع و پروانه" ، "فوائد‌الفوائد" ، "قصایدمصنوعه" ، "مجمع‌البحرین" ، "مخزن‌المعانی". آرامگاه وی در جوار مزار حضرت حافظ در شیراز قرار دارد. 𝄞⃟♥︎ @yekjoreyshaer. 🦋 ✾࿐༅🍃♥️🍃༅࿐✾