💠 فریدون هویدا، برادر امیرعباس هویدا نخست­‌وزیر رژیم شاه که خودش نیز مدتی نماینده ایران در سازمان ملل بود در کتاب خاطرات خود با اشاره به دیکتاتوری و استبداد شاه می­‌گوید: روش زمامداری شاه به گونه‌­ای بود که اکثر تصمیم­‌ها را شخصا می­‌گرفت و به همین خاطر چنان جوی به وجود آمده بود که هیچکس حتی نزدیکترین مشاورانش هم جرات انتقاد از او را به خود راه نمی‌دادند. تصورات شاه از ماهیت یک رژیم سلطنتی به گذشته دور باز می‌گشت و چنانچه در کتاب خود (به سوی تمدن بزرگ) آشکار ساخته، به این امر اعتقاد داشت که «وضع خاص شاهنشاهی ایران ایجاب میکند که به گفته کریستین سن: "یک شاه واقعی در این کشور نه تنها رئیس کشور بلکه در عین حال یک مرشد و یک معلم برای ملت خویش باشد"» این مسئله چنان در ذهنش ریشه داشت که حتی یکبار طی مصاحبه‌­ای با یک خبرنگار فرانسوی به او گفته بود: «در واقع شاه در کشور ما رئیس هر سه قوه مجریه، مقننه و قضائیه است.» به عبارت دیگر شاه حدود سه قرن بعد از سلطنت لوئی چهاردهم دوباره این گفته او را تکرار می­کرد که «دولت یعنی من!» 🌵🌵🌵