در خانه رفتم: دیدم برادرم با وله شدیدی غذا می‌خورد و تمام هم‌وغم او غذاست و همیشه سخن از غذای خوب می‌زند و تنها غذا برای او مهم است! گفتم: چرا این‌همه به غذا خوردن (منظور اهتمام بیش‌ازاندازه به غذا خوردن است نه غذای بهداشتی) اهمیت می‌دهی و انگار تو را خلق کرده‌اند که غذا را بپرستی! گفت: آخر مگر کسی غذا را می‌پرستد! گفتم: آری گاهی غذا پرستیده می‌شود؛ هرچند که به آن توجه نداشته باشیم و آن اهتمام ویژه داشتن به غذا و تحت‌الشعاع قرار دادن زندگی است به‌طوری‌که جز به آن نمی‌اندیشیم و قرآن می‌فرماید: ارایت من اتخذ الهه هواه (1): آیا کسی که هوای نفس خود را خدای خود قرار داده است دیده‌ای؟ پی‌نوشت: 1) سوره فرقان، آیه 43 #حیات_طیبه_97 🌸یک مربی مرجعی برای مربیان ومبلغان👇 @yekmorabbi