🍃پناه بیچارگان وقتی که احساس می‌کنم لحظه‌ای بدون تو می‌توانم دوام بیاورم، یعنی هنوز به یقین نرسیده‌ام که من هیچ هیچم و تا وقتی که به هیچ بودنم یقین نکنم، دست از تکیه کردن بر خویش بر نمی‌دارم. همۀ مصیبت زندگی من هم خلاصه می‌شود در این: به جای تو به خودم تکیه می‌کنم. تکیه بر خویش تکیه بر باد است. بیچاره کسی که عمری بر باد تکیه می‌دهد و خیال می‌کند که به کوه تکیه داده است. آن کوه استواری که اگر همۀ عالم بر آن تکیه کند، ذره‌ای تکان نمی‌خورد، تویی. چه نگون‌بخت است کسی که در میان طوفان‌های پیاپی زندگی، تو را رها می‌کند و به دنبال تکیه‌گاه می‌گردد. من همان بیچارۀ نگون‌بختی هستم که خویش را از تو محروم کرده است. مرا از این همه بیچارگی برَهان. روزت بخیر پناه بیچارگان! @yousefezahra