🔷 ۹ بهمن سالروز شهادت نابغه جنگ شهید حسن باقری فرمانده اطلاعات و عملیات جنوب و عارف شهید مجید بقایی از گرامی باد. 🔹فاصله بین شوش تا فکه یک ساعت و نیم است. در صندلی های عقب ماشین بین حسن باقری و مجید بقایی نشسته بودم. مجید همیشه یک قرآن جیبی همراهش بود و در هر فرصتی تلاوت می کرد. توی این فاصله داشت سوره فجر را حفظ می کرد. 🔹قرآنش را داد دست من و گفت: ببین درست می خوانم؟ من داشتم حفظ هایش را کنترل می کردم. وقتی رسیدیم به آیات آخر سوره فجر «یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِى إِلَى‏ رَبِّکَ رَاضِیَةً مَّرْضِیَّةً فَادْخُلِى فِى عِبَادِى وَادْخُلِى جَنَّتِى‏» به فکه رسیدیم. 🔹مجید به حسن گفت: نمی دانم چرا آیات آخر این سوره را نمی تونم حفظ کنم، گیر دارد. نمی دانم گیرش چیست؟ حسن با خنده گفت: می دانی گیرش چیست؟ گیرش یک ترکش است. گیرش یک لقمه شهادت است. بابا! یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّة در شأن امام حسین (ع) است. شوخی که نیست. 🔹راست می گفت حسن! گیر ورود به جمع یاران شهید، خصوصی های خدا، یک لقمه شهادتی بود که چند لحظه بعد در فکه با هم نوش جان کردند. 🔸منبع: «مرتضی صفاری، کتاب ملاقات در فکه. @yousof_e_moghavemat