نسبت عدالت و توسعه در این مطلب نمی‌خوام مقدمه چینی یا بحث تئوریک داشته باشم و می‌خوام به ادعای کلیپِ مطلب قبل بپردازم از فرمایشات حضرت آقا در خصوص عدالت و پیشرفت مشخص می‌شود که ایشان جدا ساختن عدالت از پیشرفت را مذموم می‌دانند و معتقد به پیگیری همزمان هر دو مقوله هستند مثلا ایشان در جایی میفرمایند: در مورد اقتصاد، اعتقاد ما این است که پیشرفت اقتصاد کشور، باید همراه با عدالت باشد؛ ما اقتصاد منهای عدالت را قبول نداریم؛ یعنی انقلاب قبول ندارد؛ نظام جمهوری اسلامی قبول ندارد. باید مراقبت بکنید که فاصله‌ی طبقاتی پیش نیاید؛(۴\۶\۹۴) یا در دیدار با هیئت دولت میفرمایند: شاخص سوّم [دولت اسلامی]، مسئله‌ی عدالت است. بنده بارها عرض كرده‌ام - در جلسات خصوصی با بعضی از شماها در طول این سالها - معتقد نیستم به پیشرفتِ بدون عدالت. ما این دهه را اسم گذاشتیم به "دهه‌ی پیشرفت و عدالت". پیشرفت بدون عدالت همان نتیجه‌ای را خواهد داد كه شما از تمدّن پرجلوه‌ی غرب، امروز دارید مشاهد میكنید.(۶\۶\۹۲) در اینکه عدالت بر پیشرفت، تقدم رتبی دارد، بحثی نیست چون عدالت باید بستر تحقق پیشرفت باشد همانند نهری که باید مسیر حرکت آب را مشخص کنید و اگر نباشد این آب تبدیل به سیلاب می شود و در جایی تراکم آب و در جایی خشکسالی پدید می آورد؛ اما این دو مقوله، تقدم زمانی بر هم ندارند و باید هر دو با هم به پیش روند آنجا که نامزدهای اصولگرای انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲، می‌گویند که باید عدالت و پیشرفت با هم باشند، منظورشان تقدم زمانیست یعنی همزمانی که داشته‌ها و ظرفیتها را عادلانه تقسیم می‌کنید، باید به فکر جبران کسریهای مصارف نیز باشید و برای پیشرفت و تولید ثروت برنامه‌ریزی کنید یک پدر خانواده، اگر ببیند غذایِ در انبارِ خانه، به اندازهٔ حیات همه اعضای خانواده نیست؛ به تقسیم عادلانه اکتفا نمی‌کند تا شاهد مرگ اعضای خانواده خود باشد( همان تقسیم فقر در صورت عدم توجه به تولید ثروت و پیشرفت)؛ بلکه همزمان با تقسیم عادلانه، به فکر چاره جویی جهت جبران کسری خوراک خانوادهٔ خود خواهد بود تا حیات و سلامتشان را حفظ نماید با توجه به مطلب فوق، زمانی می‌شود قائل به انحراف کسی از منویات رهبر معظم انقلاب شد که معتقد به تقدم زمانی پیشرفت بر عدالت باشد که چون پیشرفت سقف ندارد، هیچگاه نوبت به عدالت نخواهد رسید @yousofnaseri