در توضیح مطلب فوق وقتی از داخل کشور، سیگنال ضعف و نیازِ به رفع تحریمها مخابره میکنی و سبد کالای به اون افتضاحی توزیع میکنی و آب خوردن مردم رو هم به رفع تحریمها گره میزنی، در واقع داری به اونها این شجاعت رو میدی که برای تحقیرت، حتی خودت رو هم تحریم کنن؛ چون می‌دونن نیازمندی ‌و می‌فتی دنبالشون اما وقتی یکی بیاد بگه تحریمها کاغذ پاره هستن (هر چند که بعضی‌ها فکر کردن احمدی نژاد جدی می‌گفت اما اون حرف در واقع مصرف خارجی داشت)، اونوقت می‌فهمن که تو با نیاز نیومدی و شروع می‌کنی کشور به کشور اونها رو می‌گردونی و اونها حالا باید بیفتن دنبالت توی چنین شرایطی، هیچ وقت تو رو تحریم نمی‌کنن مثال خودم رو وقتی میزنم به معنای مذمت دوستان و مدح خودم نیست نمی‌دونم چرا برخی از دوستان وجه شبه رو گم می‌کنن و می‌خوان همه خصوصیات مشبه‌به رو به مشبه بدن اتفاقا در بحث حوزه علمیه ماجرا بالعکس هست و اصرار و التماس برای ورود به سربازخانه امام زمان (عج) نه تنها ذلت نیست، بلکه عین عزت هست؛ اما در خصوص مذاکرات با دول غربی، این یک امر مذموم و نشانهٔ ضعف هست @yousofnaseri